چکیده:
خشونت سیاسی، کنشی جمعی است که هدف و بهانه های دستاویز آن به لحاظ نمادین، اجتماعی و نه شخصی می باشد و در این میان، بمب گذاری، نمادین ترین گونه ممکن است. در همین راستا، این مقاله به دنبال آن است که با ارائه مدلی ارتباط شناختی، فرایند بمب گذاری را به مثابه یک واقعه رسانه ای مورد مطالعه قرار دهد و این نوع نگاه را در بررسی اهداف، معانی و گفتمان خشونت سیاسی عملیات های بمب گذاری سال های (1389-1387) در استان سیستان و بلوچستان ایران بسط دهد. مقاله حاضر بر اساس مدل ارتباط شناختی بمب به مثابه واقعه رسانه ای طراحی شده و به دنبال بررسی نحوه رمزگذاری گروه معارض در عملیات بمب گذاری می باشد. در این میان، به منظور استخراج معانی و مضامین مقوم گفتمان مشروعیت بخش این نوع خشونت، از روش تحلیل محتوای کیفی مضمونی بهره برداری شده تا با اتکا بر آن بتوان به کدگذاری و کشف شاخص های معنایی اصلی در محتوای این مقوله های کلامی پرداخت.
خلاصه ماشینی:
"گفتمان خشونت سیاسی گروه مقاومت مردمی جندالله در عملیاتهای بمبگذاری در استان سیستان و بلوچستان ایران تعاریف خودی - مردم اهل سنت بلوچ ایران جمعیت مسلمانان اهل سنت جهان غیرخودی - شیعیان مقیم در استان بلوچستان - نمایندگان دولت مرکزی در منطقه - نظامیان دولت مرکزی آینده آرمانی آرمانها در اتوپیای گروه، بلوچستان ایران، سرزمینی خواهد بود که از: - جنبه جغرافیایی: شامل استان سیستان و بلوچستان ایران و بخشهایی از استانهای هرمزگان و کرمان - جنبه اقتصادی: مرکز اقتصادی آسیا - جنبه سیاسی: منطقه خودمختار در ایران و اداره آن توسط بلوچهای سنی - جنبه جمعیتشناختی: یکپارچه بلوچ و سنیمذهب جنبه دینی: آزادی کامل دینی برای اهل سنت استراتژیهای نیل به آرمانها - حمله به نمایندگان حکومت مرکزی در منطقه: ضرورت ترک نیروها و نمایندگان نظامی و غیرنظامی دولت مرکزی از منطقه بلوچستان - حمله به اقلیت شیعیان مقیم در منطقه: ضرورت ترک شیعیان مقیم در منطقه بلوچستان خشونت سیاسی موقعیت عملیات - موقعیت مذهبی مربوط به اقلیت شیعیان مقیم در منطقه موقعیت نظامی مربوط به حکومت مرکزی ایران قربانی - نظامیان دولت مرکزی - اقلیت شیعیان مقیم در منطقه سیستان و بلوچستان خشونت سیاسی معانی و انگیزهها - تضعیف دولت مرکزی - انتقام - جهاد - شهادت - دفاع از عقاید دینی اهل تسنن عملی شدن خواستههای جنبش اهداف - تهدید شیعیان و زابلیها و اجبار ایشان به ترک منطقه - تهدید نظامیان حکومت مرکزی و اجبار ایشان به ترک منطقه - خودمختاری بلوچستان و تشکیل دولت منطقهای آینده آرمانی از مبانی گفتمان مشروعیتبخش خشونت سیاسی، ترسیم اتوپیایی است که گروه برای رسیدن بدان قربانی میدهد و قربانی میگیرد و همین تصویر از آینده آرمانی است که پایگاه و الگویی برای نقد قدرت و اعتراض به وضع موجود میگردد و در عین حال راه خشن رسیدن بدان را نیز تعریف مینماید."