چکیده:
مقاله حاضر علل حضور کاربران جوان تهرانی در شبکه های اجتماعی مجازی را مورد بررسی قرار داده است. این مطالعه مبتنی بر چارچوب نظری استفاده و رضامندی و با انجام مصاحبه های عمقی بدون ساختار، انگیزه ها و اهداف عضویت جوانان در این شبکه ها را با وجود ممنوعیت قانونی دسترسی به برخی از آنها شناسایی نموده است. یافته ها حاکی از آن است که اکثر کاربران به منظور تسهیل روابط فعلی، احیای ارتباطات قدیمی، ایجاد و حفظ ارتباطات دوستانه بدان روی آورده اند و فضای شبکه های اجتماعی مجازی را سیاسی نمی دانند. هرچند در کنار دیگر عوامل، برخی پیامدها و دلالت های سیاسی در فرایند کنشگری شبکه ای آنان قابل درک است که مقاله در بخش نهایی به تبیین و تشریح آنها پرداخته است.
خلاصه ماشینی:
"این نظریه بهمنظور تحلیل خرسندی افراد بهدنبال برآورده شدن نیازها در خصوص انواع مختلف رسانهها و Cognitive Needs Affective Personal Integrating Tension Solving Needs محتواهای رسانهای بهکار گرفته شده و در سالهای اخیر برای آنچه رسانههای جدید نامیده میشوند همچون اینترنت (Dimmick, et al, 2004; Song, et al, 2004; Stafford, et al 2004)، تلفنهای همراه(Grant & O’Donohoe, 2007) و وبلاگها (Luo,2002; Kaye, 2005) نیز بهکار گرفته شده است چراکه مفهوم مخاطب فعال در رسانههای جدید با وجود بلاگرهای جوان، مصرفکنندگان بازیهای ویدئویی و رایانهای یا میلیونها فردی که صفحات خود را در شبکههای اجتماعی چون مایاسپیس و فیسبوک ایجاد کردهاند، اعتبار بیشتری کسب میکند و دیگر نمیتوان گفت که آنها مصرفکنندگان منفعل رسانه هستند بلکه آنها راههایی برای مشارکت در تولید فرهنگ جستجو و خلق میکنند (Rheingold, 2008: 97).
یافتهها از زمان شناخته شدن و شهرت یافتن سایتهای شبکههای اجتماعی در بین کاربران ایرانی تا عضویت فراگیر علاقهمندان در این شبکهها حدود شش سال میگذرد؛ اما در این مدت، کاربران شبکههای اجتماعی مجازی متناسب با نیازها و اهداف خود، کاربردهای پیدا و پنهان زیادی یافتهاند که نهتنها در گذشته هرگز سابقه نداشته بلکه در برخی زمینهها، الگوها و ارزشهای سنتی را نیز به چالش کشیده است و به فعالیت توأم با لذت اعضا در این شبکهها، معنا و مفهومی فراتر از مصرف رسانهای صرف میبخشد که در ادامه به مهمترین آنها پرداخته میشود."