خلاصه ماشینی:
"شاید اشاره به این نکته نیز حائز اهمیت باشد که با وجود تعداد مقالههای قابل توجهی که درباره آموزش کتابداران در ایران و مسائل آن نگاشته شده،در کمتر مقالهای به موضوع مهم تعامل میان گروهها و اعضاء هیئت علمی سراسر ایران اشاره شده است، درحالیکه این موضوع میتواند بر جهت دهی برنامههای آموزشی در سطح کشور بسیار تأثیرگذار باشد.
تجربه دیگر مربوط به همکاری و تعامل میان گروههای آموزشی کتابداری در دو دانشگاه فردوسی و شیراز برای تأسیس نخستین دوره دکترای کتابداری در دانشگاههای دولتی است(سال 1379)؛در حال که میتوانست به توسعه کیفی و کار آمدتر آموزش در این سطح بیانجامد(حیاتی، 1379،ص 17)،حکایت از چالشها و دشواریها در تحقق همفکری و همکاری دارد،به شکلی که نهایتا دو گروه تصمیم به کار جداگانه و مستقل از یکدیگر گرفتند.
سالها طول کشید تا اعضاء هیئت علمی برخی گروهها توانستند برای مطرح کردن کاستیهای برنامه مدون شده توسط آن کمیته اقدام کنند،و نظرات جامعه کتابداری را درباره برنامههای آموزشی نوین و مورد نیاز به وزارت علوم منعکس سازند.
هرچند در حال حاضر کمیته کتابداری و اطلاعرسانی وزارت علوم با ترکیب جدید مشغول به فعالیت است و اعضاء آن از تعداد بیشتری دانشگاههای مجری برنامههای آموزش کتابداری به عضویت این کمیته درآمدهاند،باز هم میتوان این پرسش را مطرح کرد که دیدگاه آنهایی که عضو این کمیته نیستند،درباره آن چیست؟آیا آنها نیز احساس جدایی میکنند و طرف مشورت قرار نمیگیرند؟آیا از بازنگری برنامهها و تصویب برنامهها و گرایشهای جدید رضایت دارند؟ پنجمین کاستی:نبود یک سامانه اطلاعرسانی درباره اعضاء هیت علمی اعضاء هیئت علمی گروههای کتابداری،گردانندگان برنامههای آموزشی و مسئول تربیت کتابداران آینده هستند."