خلاصه ماشینی:
"با توجه به روابط سنتی علما و طلاب با اصفاف، تجار جزء کسبه و بطور کلی توده مردم از اقشار گوناگونی میتوان گفت که در مجلس اول نمایندگان سرمایهداری ملی و مشاغل و نمایندگان و وابستگان به طبقات سرمایهدار، ثروتمند و اصلاحطلب که با سلطه استعمار خارجی مخالفت میورزیدند، مخالفتی با نظام اقتصادی استثماری داخلی، شیوه تولید مسلط و ادامه یافتن بهرهکشی از کشاورزان و زحمتکشان شهری و بطور کلی تودههای محروم در شهر و روستا نداشتند و در مترقیترین وجه، خواستار استقرار شیوه تولید سرمایهداری بودند (به تصویر صفحه مراجعه شود) پنجاه و دو تن نمایندگان تهران به شرح زیر بودند: گروههای اجتماعی وابسته به آن دارای اکثریت بودند و ساختار اجتماعی جامعه ایران در گروهبندی اجتماعی این مجلس بازتاب داشت.
درست است که لازمه دموکراسی و مردمسالاری شرکت همه اعضای جامعه فارغ از کار یا میزن درآمدشان در انتخابات مجالس قانونگذاری است، اما با توجه به ساختار اجتماعی جامعه ایران و نقش پول و زور و دخالت صاحبان قدرت و ثروت و انواع تقلبهای انتخاباتی و آنچه زمینداران بزرگ، خانها، سرمایهداران و ثروتمندان و کارگزاران دولت و درباریان و دولتهای بیگانه از زمان تشکیل مجلس شورای ملی تا از پا افتادن دودمان پهلوی در ایران انجام دادند میتوان گفت که اگر نظامنامه انتخاب نمایندگان مجلس بر همان پایه صنفی باقی میماند و گذشته از صحبان سرمایه، زمینداران، نمایندگان کارگران و کشاورزان و اصناف نیز از سوی افراد وابسته به طبقه یا سازمان صنفی خود انتخاب و وارد مجلس میشدند، شرایط بهتری برای رشد اتقصاد ایران فراهم میآمدو رفتهرفته از نفوذ و سلطه سرمایهداری استعماری و طبقه پیوسته به استعمار حاکم کاسته میشد."