خلاصه ماشینی:
"مجتمع آدمیت را به تعبیری میتوان دنباله همان فراموشخانه ملکم به شمار آورد زیرا مرامنامه آن (اصول آدمیت)و کتابچهها«حقوق اساسی افراد»نوشته ملکم است؛اما از یک نظر مجمع آدمیت محفل جداگانهای است زیرا بنیانگذار و مدیر آن ملکم نبوده و هیأت مدیره مشخص و تشکیلات جداگانه کما بیش گسترده در تهران و برخی شهرها داشته است و میتوان گفت که تنها سازمان سیاسی منظم در آن دوران بوده است.
16 مجمع آدمیت که کانون روشنفکران در آن دوران بود در برخی شهرها هم شاخههایی داشت و بیش از 350 عضو از طبقات گوناگون پیدا کرد که در میان آنان میتوان از میراز محمود خان احتشام السلطنه رئیس مجلس شورای ملی، سلیمان میرزا اسکندری، میرزا جوادخان سعد الدوله، فرصت الدوله شیرازی، مصدق السلطنه، میرزا محمد خان کمال الملک و شاهزاده عضد السلطان نام برد.
در این مرامنامه شیوه رفتار و کردار اعضای مجمع و همچنین چگونگی و تشریفات ورود آنها همچون مجمع آدمیت را به تعبیری میتوان دنباله همان فراموشخانه ملکم به شمار آورد زیرا مرامنامه آن(اصول آدمیت)و کتابچهها «حقوق اساسی افراد»نوشته ملکم است؛اما از یک نظر مجمع آدمیت محفل جداگانهای است زیرا بنیانگذار و مدیر آن ملکم نبوده و هیأت مدیره مشخص و تشکیلات جداگانه کما بیش گسترده در تهران و برخی شهرها داشته است.
نام اعضای نخستین هیأت مدیره جامع آدمیت را در دست نداریم زیرا بخش بزرگی از اسناد آن از میان رفته است، ولی میدانیم که در سال 1322 ق(1904 م) دربرگیرنده افراد زیرا بوده است:میرزا عباسقلی خان آدمیت قزوینی، میرزا ابراهیم خان عون الممالک، عبد المجید خان ملک المتکلمین معتقد بود تا وقتی که قدرت در دست خود مردم نباشد، هیچگونه اصلاحاتی ممکن نخواهد بود."