چکیده:
هدف: هدف پژوهش مقایسه نیمرخ شخصیتی معتادان گمنام و غیر گمنام زندانی مرد بود. روش: جامعه آماری این پژوهش معتادان گمنام و غیر گمنام مرد زندانهای استان همدان در سال 1391 بودند که تعداد آنها 3130 نفر شامل 627 نفر گمنام و 2503 نفر غیر گمنام بود. حجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران 310 نفر تعیین شد که با استفاده از روش نمونهگیری طبقهای تصادفی انتخاب شدند و به فرم کوتاه پرسشنامه پنج عاملی شخصیتی نئو پاسخ دادند. دادهها با استفاده از توزیع فراوانی و درصد، شاخصهای آمار توصیفی و آزمون آماری تحلیل واریانس چند متغیری تحلیل شد. یافتهها: نتایج نشان داد بین نیمرخ ویژگیهای شخصیتی معتادان گمنام و غیر گمنام زندانی مرد تفاوت معناداری مشاهده شد. به گونهای که میانگین نمره ویژگی شخصیتی رواننژندی معتادان گمنام از غیر گمنام کمتر بود، اما میانگین نمره ویژگی شخصیتی برونگرایی معتادان گمنام از غیر گمنام بیشتر بود. نتیجهگیری: میتوان نتیجهگیری کرد معتادان مردی که در مجمعهای معتادان گمنام شرکت میکنند، در مقایسه با معتادانی که در این جلسات شرکت نمیکنند، دارای ویژگیهای شخصیتی متفاوتی هستند.
Aim: This study compared the personality profiles of inmate anonymous and non-anonymous male addicts.
Method: The participants of study were anonymous and non-anonymous male addicts of the prisons of the Hamadan province in 1391. The population was 3130 addicts، including 627 anonymous and 2503 non-anonymous addicts. The 310 addicts were selected by stratified random sampling; the sample size was determined by Cochran formula.The short-form NEO Five Factor personality questionnaire administered among selected sample. Data analyzed by descriptive statistic as frequency and percentage، also، inferential statistic as multivariate analysis of variance was run.
Results: The results showed that personality profiles of anonymous and non-anonymous addicts were significantly different. That is، mean score of neuroticism in anonymous addicts was less than non anonymous. Also، mean score of extraversion was higher in anonymous addicts.
Conclusion: It can be concluded that the anonymous male addicts are differ with non-anonymous male addicts in personality traits.
خلاصه ماشینی:
"از منظر دیگری سازمان بهداشت جهانی 3 (2002؛ به نقل از سهرابی، 1387) ویژگیهای اعتیاد را این گونه بیان میکند: (1) نیاز به مصرف یک ماده شیمیایی که عدم مصرف آن سبب ایجاد حالات غیر عادی در بدن شده و برای معتادان غیر قابل تحمل میشود؛ (2) تمایل به افزایش تدریجی میزان مصرف دارو برای کسب لذت و آرامش؛ (3) وابستگی جسمی و روانی به دارو؛ (4) احساس خوشی که بعد از استعمال دارو به معتاد دست میدهد.
احمدی، نجفی، حسینی المدنی و عاشوری(1391) دریافتند که میانگین نمرات افراد معتاد نسبت به گروه عادی در روان رنجوری و برونگرایی بیشتر است؛ بر این اساس میتوان نتیجه گرفت که اعتیاد به مواد مخدر و سوءمصرف مواد با ویژگیهای شخصیتی افراد مرتبط است.
کتابی (1387) دریافت که افراد معتاد در مقایسه با افراد عادی نمرات بالاتری را در ابعاد آسیبپرهیزی، رواننژادگرایی و روانپریشگرایی کسب کردند، سپهرمنش و همکاران (1387) نشان دادند که 74 درصد از نمونه مورد مطالعه دارای ویژگیهای شخصیتی نابهنجار بر اساس مقیاسهای بالینی بودند، دلاور و همکاران (1389) دریافتند که گروههای مجرمین قتل و اعتیاد و منکرات از آسیبپذیری بیشتری نسبت به گروههای دیگر مجرمین برخوردار بودند، صابری و همکاران (1390) نشان دادند که افراد معتاد به طور معناداری در تمام ابعاد، دارای سبکهای اسنادی بدبینانهتری نسبت به گروه غیرمعتاد بوده و همچنین برونگراتر از افراد غیرمعتاد هستند."