چکیده:
نظام خانواده، جامعه کوچکی است که هریک از اعضای آن باید به وظایفی پایبند باشند. زن و شوهر(همسران) که ارکان اصلی خانواده شمرده میشوند، وظایف مهمتری داشته و پایبندی به آن وظایف، نقش ارزندهای در روابط خودشان و در روابط سایر اعضای خانواده دارد. حسن معاشرت و رعایت پاکدامنی از وظایفی است که در مقایسه با وظایف اخلاقی دیگر شاخصتر و پراهمیتتر است.در آموزههای دینی و تربیتی به این دو وظیفه، عنایت ویژهای شده و به نقش آن در سلامتی خانواده، توجه خاصی شده است. در این مقاله با نگاهی تحلیلی ـ توصیفی به وظایف اخلاقی همسران، به ویژه حسن معاشرت و پاکدامنی همسران پرداخته شده است. هدف از پژوهش حاضر این است که این دو نقش و وظیفه اساسی از نگاه دینی و تربیتی و روانشناختی بررسی شود.
خلاصه ماشینی:
"علاوه بر اینها وقتی محیط خانواده، دوستانه، صادقانه، محبتآمیز و همراه با حس وظیفهشناسی و احترام باشد، فضایی آرام و معنوی به وجود خواهد آمد و این فضا در آرامش روانی، شکوفایی استعدادها و همچنین خلاقیت فرزندان مؤثر خواهد بود، زیرا یکی از شرایط عمده برای رشد عاطفی، ذهنی، فکری و روانی کودکان، محیط مناسب خانواده است که این فضا در خانوادههایی که به حقوق متقابل و نقشهای اختصاصی افراد ملتزم هستند، به وجود میآید.
بانوی خانه نیز که به سبب وابستگی به همسر و زندگی مشترک با او، از همه کسان و عزیزانش جدا شده، چه بسا از موطن و زادگاهش نیز دور شده، از صبح تا غروب درون منزل محصور گردیده، با سر و صدا و گریه و بعضا بیماری و بهانهگیری کودکان دست و پنجه نرم میکند، (بدون هیچ وظیفة شرعی) کارهای سخت و طاقتفرسای منزل را متحمل میشود، ایثارگرانه و تبرعا و فقط به انگیزة عشق به همسر و فرزندانش به صورت کارگری تماموقت، کار و تلاش میکند، پیوسته به این فکر است که شوهر او چه غذایی را دوست دارد، همان را تهیه ببیند، چه پوششی را میپسندد، همان لباس را بپوشد و از چه نوع زیور و آرایشی محظوظتر میشود تا خود را بدان بیاراید و هر لحظه منتظر بازگشت همسر و شریک خویش است تا در کنار او لحظهای بیارامد و ناگفتههای خویش بدو باز گوید و بدینوسیله از رنج و تعب خانهداری اندکی بکاهد، بهترین پاداشی که در برابر آنهمه ایثار و رنج غربت از نزدیکانش میتواند دریافت کند، تبسم همسر هنگام ورود به منزل و احوالپرسی محبتآمیز اوست."