چکیده:
هدف اصلی این مقاله، ارایه برآوردهای از شاخص امنیت غذایی در ایران است.در این
راستا، ابتدا ضرورت توجه به مسأله امنیت غذایی، تعریف امنیت غذایی و جایگاه این
مفهوم در رویکردهای نظری بررسی میشود و سپس با استفاده از الگویصندوق توسعه بین
المللی کشاورزی DAFI ، شاخص امنیت غذایی طی دوره(75-1360)به تفکیک کل و کالایی
برآورد میگردد.بخش پایانی این مقاله، جمعبندی و نتیجهگیری را در بر میگیرد.
خلاصه ماشینی:
"تغییر از سطح شاخصهای عینی به سطح شاخصهای ذهنی به عنوان نمونه، سازمان ملل در کنفرانس جهانی غذا در سال 1975، امنیت غذایی را بر مبنای توجه به سطح جهانی، به این صورت تعریف میکند:عرضه کافی مواد غذایی اساسی در جهان در تمام زمانها، به نحوی که افزایش با ثبات مصرف و جبران نوسانهای تولید و قیمت را موجب میشود.
اقتصاد کشاورزی و فرآیند توسعه اقتصادی، ترجمه غلامرضا آزاد و احمد یزدانپنا، مؤسسه مطالعات و پژوهشهای بازرگانی، 1377) در نتیجه این نقدها که از ابتدای دهه 1980 مطرح شد، به جای تأکید بر سطح تحلیلی کلان، بر سطح تحلیلی خرد توجه شد، به نحوی که فائو در سال 1983 و کنفرانس بین المللی تغذیه در سال 1992 بردسترسی به غذا 5 به عنوان وجه مشخصه اساسی در تأمین امنیت غذایی و تعریف آن تأکید کردند.
برای مثال در گزارش برانتلد(1987)تأکید بر نیازها و برابری بین نسلی به عنوان یک جزء توسعه پایدار مطرح شده است: توسعه پایدار، توسعهای است که نیازهای نسل کنونی را بدون ضربه زدن به توانایی نسلهای آینده در تأمین نیازهایشان برآورده کند 21 رویکرد توسعه پایدار مستلزم دیدگاهی گسترده پیرامون مسایل اقتصادی و زیست محیطی است، دیدگاهی که با توجه صرف به مقولاتی مانند رشد اقتصادی تفاوت بسیاری دارد.
جمیعت مرکز آمار ایران براورد از مؤسسه مطالعات و پژوهشهای بازرگانی طرح:بررسی و تحلیل سیاتهای جاری مرتبط با امنیت غذایی (به تصویر صفحه مراجعه شود) جدول 4-برآورد شاخص کل امنیت غذایی برای دوره(1360-1375) امنیت غذایی شامل کالاهای مصرفی، گندم، برنج، گوشت مرغ، شیر خام، تخم مرغ، حبوبات، گوشت قرمز، قند و شکر و روغن نباتی است."