چکیده:
تفویض اختیار فرایندی است که توسعهء مردم محور را به یک واقعیت بدل میکند و همکاریهای بیسابقهای را میان دولت،سازمانهای غیر دولتی و بازرگانی به وجود میآورد.در این مقاله به چهار درس مهم از تجربهء فیلیپین پرداخته میشود. نخست،دولت باید از طریق وضع قوانین،همانند قانون دولت محلی فیلیپین در سال 1991،یک فضای مناسب ایجاد کند. دوم،دولت محلی باید روی اصول و استراتژیهایی همچون مشورت،اعتماد و احترام متقابل کار کند که به مردم اختیار میدهند.سوم،تشخیص،تنظیم و انتشار اطلاعات در مورد بهترین تجربهها ابزار نیرومندی برای تفویض اختیار است. سرانجام،رهبرانی باید سرکار بیایند که به تعهدات خود عمل کنند،در مردم اطمینان و اعتماد به نفس به وجود آورند،نسبت به تقاضای مردم حساس باشند،و برنامههای بلند مدتی برای جامعهء خود داشته باشند.در این مقاله انتظار میرود که بیان موفقیتهای متکی بر نوآوریهای دولت محلی انتظارات عمومی را افزایش دهد،رأی دهندگان بیشتر از پیش احساس مسئولیت کنند،و گزینههای بهتری از میان نسل جدید رهبران سیاسی انتخاب شود.
خلاصه ماشینی:
"از دیگر اجزای اصلی برنامهء بهبود بهرهوری عبارت بود از ارسال فهرستی از خدمات اولیه با اشخاص مسئول و حداقل زمان مورد نیاز برای انجام هر کار از طرف ادرات؛سازوکاری برای گرفتن بازخورد از مردم در قبال کیفیت ارائهء خدمات اولیه در طول شش ماه،و نیاز سازوکاری برای دریافت باز خورد کارکنان هر شش ماه در مورد اینکه برنامهء بهبود بهرهوری چگونه روی زندگی کاری آنها اثر گذاشته است؛چرخههای بهبود بهرهوری برای ارزیابی شرایط کاری فعلی و ارائهء پیشنهادهای اصلاحی؛و برگزاری نشستهای هفتگی کمیتهء مدیریت برای مرور عملکرد و حل قمحاسبه شده در چهار سال متوالی در اول ژوئیهء 1987 به 6 درجهء اصلی به شرح زیر تفکیک شدند:شهرهای درجهء 1(با درآمد 30 میلیون پزو یا بیشتر)؛شهرهای درجهء 2(با درآمد بین 20 و 30 پزو)؛شهرهای درجهء 3(با درآمد بین 15 و 20 میلیون پزو)؛شهرهای درجهء 4(با درآمد بین 10 و 15 میلیون پزو)؛شهرهای درجهء 5(با درآمد بین 5 و 10 میلیون پزو)؛و شهرهای درجهء 6(با درآمد کمتر از 5 میلیون پزو).
سازمانهای ملی،به ویژه مؤسسههای مالی تصمیم به حمایت از تعاونیها گرفتند و دفتر توسعهء تعاوینهای استان و شرکتهای کارآفرین مستقیما زیر نظر فرمانداری مسئول رسیدگی به این ابتکارات شدند،در مراحل اولیهء برنامه اتحاد برای پیشرفت،که خود فرماندار یکی از طرفداران پروپاقرص تعاونیها بود،ادغام چندین تعاونی با یکدیگر و متقاعد کردن خویشان و دوستان برای گردآوری سرمایهء اولیه صورت گرفت.
این قانون که خود انقلابی در حکومت فیلیپین به شمار میرود مردم را برای مشارکت مستقیمتر در فرایندهای حکومتی در این سه جامعه توانا ساخت و بدینترتیب موجبات مشارکت فعال سازمانهای غیر دولتی،سازمانهای اجتماعی-مدنی و بخش خصوصی در امور اجتماعی و ارائهء خدمات و پخش اطلاعات را در اجتماع آسان کرد."