چکیده:
انعطاف پذیری منابع انسانی به ضرورت انکارناپذیر در محیط نامطمئن و پویای امروزی تبدیل شده است که به سازمان قابلیت واکنش مناسب در برابر تغییرات سریع محیطی را میدهد. در حالی محققان مدیریت راهبردی منابع انسانی، انعطاف پذیری منابع انسانی را به عنوان منبع مزیت رقابتی پایدار برای شرکت در نظر گرفته اند، نحوه ی اثرگذاری انعطاف پذیری منابع انسانی بر عملکرد سازمانی به طور تجربی بررسی نشده است. بر اساس مطالعه 123 واحد سازمانی در 17 شرکت بیمه در ایران، این مقاله تلاش میکند تا ارتباط علی بین انعطاف پذیری منابع انسانی و عملکرد سازمان را با بسط و آزمون مدل علی، روشن کند. شواهد نشان می دهد که انعطاف پذیری منابع انسانی اثر مثبت معنی داری بر عملکرد در شرکت های بیمه دارد. نتایج مدل سازی معادلات ساختاری نشان می دهد که تمامی ضرایب مسیر معنی دار هستند، بنابراین، تمام فرضیات تحقیق تایید می شوند. یافته های تحقیق نشان میدهد که از بین ابعاد انعطاف پذیری منابع انسانی، انعطاف پذیری مهارتی بیشترین اثر را بر عملکرد شرکت دارد. بنابراین، مهارت های کارکنان و توانایی کسب مهارت های جدید نقش مهمی در کسب مزیت رقابتی و عملکرد برای شرکت بیمه ایفا میکند.
خلاصه ماشینی:
"بنابراین در این تحقیق ارتباط بین انعطافپذیری منابع انسانی با عملکرد شرکت (هم از بعد کمی و هم از بعد کیفی) بررسی شده است.
با توجه به مدل نظری تحقیق و موارد بحث شده در بالا، فرضیات تحقیق به صورت زیر تنظیم شدهاند: فرضیه اصلی: بین انعطافپذیری منابع انسانی و عملکرد شرکتهای بیمه ارتباط مثبت معناداری وجود دارد.
بعد انعطافپذیری وظیفهای انعطافپذیری وظیفهای به معنی همه کاره و چند منظوره بودن کارکنان است؛ به عبارت دیگر این الگو به معنی تطبیقپذیری کارکنان و توانایی آنها برای انجام وظایف - Wright and Snell - employee skills - employee behavior - HR practices گوناگون و جابجایی در مشاغل است؛ که این تغییرات میتوانند بازار محور (مانند جابجایی کارکنان در میان خطوط تولید)، تکنولوژی محور (مانند نیاز به دسترسی بیشتر به مهارتهای تشخیصی و فرآیندی و توسعه بیشتر این مهارتها نسبت به مهارتهای دستی) و یا تحت تأثیر سیاست و خطمشی شرکت باشند (مانند استفاده از مهندسین به جای فروشندگان به منظور بهبود و توسعه مهارتهای فنی نیروی فروش شرکت).
این محققان معتقدند که منابع انسانی از طریق بهبود بهرهوری و اثربخشی کارکنان و افزایش سرمایه انسانی میتواند به سودآوری و بهبود عملکرد شرکت منجر شود (Bhattacharya, Gibson, & Doty, 2005).
بدین منظور در این تحقیق از شاخصهای کمی (سودآوری) (Bhattacharya, Gibson, & Doty, 2005) و کیفی (اثربخشی) ( Lin, 2007) (Lepak, Takeuchi, & Snell, 2003) جهت اندازهگیری عملکرد منابع انسانی استفاده شده است."