چکیده:
این پژوهش به منظور بررسی تاثیر بازی درمانی بر کاهش اختلالات رفتاری دانش آموزان آزاردیده جسمانی- هیجانی١۲-۹ ساله شهر تهران و به صورت نیمه آزمایشگاهی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل انجام شده، پرداخته است. به این منظور از بین کلیه دانش آموزان آزار دیده جسمانی- هیجانی١٢-٩ ساله ساکن در موسسه های حمایتی مربوط شهر تهران با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس٢۴ دانش آموز به عنوان گروه نمونه انتخاب شدند و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش (12n=) و کنترل (12n=) جایگزین شدند و سپس گروه آزمایش به مدت 10 جلسه برنامه بازی درمانی را به صورت هفته ای دو جلسه 45 دقیقه ای دریافت نمودند که 5 جلسه آن به صورت انفرادی و 5 جلسه به شکل گروهی انجام گرفت. پس از پایان برنامه بازی درمانی از هر دو گروه، پس آزمون به عمل آمد. ابزار گردآوری داده ها در این پژوهش پرسشنامه اختلال رفتاری آخنباخ فرم سیاهه رفتاری کودک (CBCL) بود و به علت برقرار نبودن مفروضه مبتنی بر نرمال بودن توزیع، برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش آمار ناپارامتریک U من ویتنی استفاده شد. نتایج تحقیق نشان داد که بازی درمانی اضطراب/ افسردگی دانش آموزان آزار دیده جسمانی- هیجانی را کاهش می دهد. اما اختلالات رفتاری، پرخاشگری، گوشه گیری/ افسردگی و مشکلات توجه دانش آموزان آزاردیده جسمانی- هیجانی را کاهش نمی دهد و با اینکه بازی درمانی تاثیرگذار بوده است و درون گروه باعث کاهش این اختلالات شده است اما این تاثیر به اندازه ای نبوده که تفاوت بین گروه ها از لحاظ آماری معنادار شود
The purpose of this research was to study the effectiveness of play therapy on decreasing behavioral disorders of physically- emotionally abused students of 9 -12 years old inTehran city. From the population، of all the physically- emotionally abused students inhabiting supportive institutes of Tehran ، an available sample of 24 people were selectedand assigned into two groups of experiment (n=12) and control (n=12). The experiment group had10، 45 minute sessions of play therapy twice a week with 5 individual sessions and 5 group sessions. After finishing play therapy program، both groups were given post-test. Data collecting instrument used here was Achenbach Children Behavioral Check List (CBCL). Since we lack the assumption of having a normal distribution، we analyzed data using non-parametric test of Umann-whitney. Findings demonstrated that play therapy decreases the degree of anxiety/depression in physically-emotionally abused students but it doesn’t decrease the degree of behavioral disorders،aggression، withdrawn، depression، and attention problem in physically-emotionally abused students. Although play therapy was effective within groups and has decreased the degree of these disorders، it was not however significantly effective enough to statistically differentiate the groups.
خلاصه ماشینی:
"(به تصویر صفحه مراجعه شود) همانگونه که در جدول 6 مشاهده میشود گروه آزمایش مجموع رتبهای بالاتری نسبت به گروه کنترل به دست آورده است و این نشان میدهد که بازیدرمانی مؤثر بوده است اما این تأثیر به اندازهای نبوده که تفاوت بین گروهها از لحاظ آماری معنادار شود.
بحث و نتیجهگیری همانگونه که گفته شد در این پژوهش اثربخشی بازیدرمانی بر کاهش اختلالات رفتاری دانشآموزان آزاردیده جسمانی-هیجانی 9-12 ساله شهر تهران مورد بررسی قرار گرفته است و یافتههای حاصل از U من ویتنی(جدول 2)نشان میدهد که فرضیه اول تأیید نمیگردد البته جدول 2 نشان میدهد بازیدرمانی تأثیرگذار بوده است و درون گروه باعث کاهش اختلالات رفتاری شده است اما این تأثیر به اندازهای نبوده که تفاوت بین گروهها از لحاظ آماری معنادار شود.
البته جدول 3 نشان میدهد که بازیدرمانی تأثیرگذار بوده است و درون گروه باعث کاهش پرخاشگری شده است اما این تأثیر به اندازهای نبوده که تفاوت بین گروهها از لحاظ آماری معنادار شود.
البته جدول 5 نشان میدهد که بازیدرمانی تأثیرگذار بوده است و درون گروه باعث کاهش گوشهگیری/افسردگی شده است اما این تأثیر به اندازهای نبوده که تفاوت بین گروهها از لحاظ آماری معنادار شود.
البته جدول 6 نشان میدهد که بازیدرمانی تأثیرگذار بوده است و درون گروه باعث کاهش مشکلات توجه شده است اما این تأثیر به اندازهای نبوده که تفاوت بین گروهها از لحاظ آماری معنادار شود."