چکیده:
هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه بین دینداری و شادکامی دانشجویان دختردانشگاه آزاد اسلامی واحد کرمان در سال 1389-1388 است. در این پژوهش از روش تحقیق همبستگی، استفاده شده است. برای تجزیه و تحلیل داده ها و بررسی فرضیه های پژوهش از روش های آمار توصیفی و استنباطی استفاده شد. نتایج پژوهش نشان دهنده این است که بین دینداری و شادکامی همبستگی مثبت و معناداری وجود دارد. همچنین نتایج حاکی از این است که بین سه مولفه ی دینداری یعنی رفتار دینی، دانش دینی و نگرش دینی وشادکامی نیز همبستگی مثبت و معناداری وجود دارد.
this study aims at religiosity and happiness and their relation among the students of kerman Islamic azad university in 2009-2010.In this survey 200 girl students out of 5440 students of Kerman Islamic Azad University were selected randomly. The study is based on the correlation Research methodology. This survey in cludes question tools are religiosity test (sadeghi 2008) and happiness test (oxford2003) and descriptive statistics and statistical inference methods were used to analyze the details and the study hypothesizes. Finally the findings are analyzed by spss software. According to the results، there is a positive and meaningful correlation between religiosity among happiness. It also maintains that there is a positive and meaningful correlation between three other components of religiosity behavior، religious knowledge and religious look and happiness.
خلاصه ماشینی:
"گرایش به دین در تأمین سلامتی نه تنها نقش بسیار مؤثری را ایفاء میکند بلکه دوری از آن نیز به نوبه خود میتواند مشکلاتی را برای بشر به همراه داشته باشد،در این رابطه یونگ مینویسد در میان همه بیمارانی که در نیمه دوم حیاتم با آنها مواجه بودم،یکی نبوده که مشکلش،در آخرین مرحله چیزی جز مشکل یافتن یک نگرش نسبت به حیات باشد با اطمینان میتوان گفت که همه آنها از آنرو احساس بیماری میکردهاند که چیزی را که ادیان زنده هر عصر به پیروان خود عرضه میکردهانداز دست دادهاند و هیچ از آنان قبل از یافتن بینش دینی خود شفای واقعی نیافتهاند(توکلی،1376).
namstiH بین گرایشات مذهبی درونی شده احساس رضایت از زندگی در بین سالمندان اشاره کرده است (میرهاشمیان،1377) کاتن1و همکاران(1998)رابطه مستقیمی بین نگرش دینی و قدرت انطباق با محیط،مقابله مؤثر و افزایش سطح سلامت روانی،گزارش نمودهاند(به نقل از خسروپور،1380) فرانسیس و رابینز2(2000)با مطالعهای تحت عنوان دین و شادکامی 259 نفر را که بین سنین 10 تا 17 سال بودند با آزمون شادکامی آکسفورد و مقایس نگرش دینی مورد آزمون قرار دادهاند و دریافتند که بین نگرش دینی و شادکامی رابطه معنیدار مثبت وجود دارد.
در مطالعات زیر شاخص شده است که بین نگرش و باورهای دینی با شادکامی و خشنودی از زندگی،ارتقاء سطح سلامت روانی و عزت نفس همبستگی مثبت و با میزان افسردگی همبستگی منفی وجود دارد.
skcih rebregnuY گرفته است نشان داد حتی این افراد نیز احساسات مثبتی از دین خود بدست میآورند به دوستان خود سر میزنند و از عزت نفس خوبی برخوردار بودند(داینر،2002)آدامز1(2000)در مطالعه خود این طور نتیجهگیری کرد بین معنویت و خوشبینی،حس انسجام و خوشبختی روانی همبستگی مثبت وجود دارد."