چکیده:
مطالعه حاضر با هدف تعیین اثربخش طرح واره درمانی بر کاهش فعالیت طرح واره های ناسازگار اولیه در زنان مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی انجام شده است. در این پژوهش، از طرح تجربی تک موردی از نوع خط پایه چندگانه استفاده شده است. تعداد 5 بیمار به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند و به مدت 20 جلسه تحت درمان انفرادی با مدل طرح واره درمانی «یانگ» قرار گرفتند. به منظور گردآوری داده ها از آزمون های اضطراب اجتماعی و پرسشنامه فرم بلند طرح واره یانگ استفاده شد. برای تحلیل داده ها از روش بهبود تشخیصی و معناداری بالینی استفاده شده است. طرح واره درمانی، موجب کاهش چشمگیر فعالیت طرح واره های ناسازگار اولیه در تمامی حوزه های طرح واره می گردد و نتایج مرحله پیگیری نشانهدهنده پایداری و تعمیق اثر درمان می باشد. می توان از مدل طرح واره درمانی برای درمان بیماری های روانی مزمن که طرح واره های ناسازگار اولیه نقش اساسی در تداوم آنها دارند، بهره جست.
The purpose of this study was to determine the effectiveness of schema therapy in decreasing the maladaptive schemas of women with social anxiety disorder. The research method was a single-case experimental design with multiple baselines. Five patients were selected using purpose sampling method. They attended in 20 sessions of therapy individually according to Young's schema therapy model. The instruments used in this study were tests of social anxiety and Young Schema Questionnaire (YSQ: long form). The improved diagnostic method and clinical significance were used for analyzing the data. The results showed that Young's schema therapy model reduced the activity of the early maladaptive schemas significantly in all areas of schemas. The results of follow-up showed the treatment had been persistent and effective. The Young's schema therapy model can be used for the treatment of chronic mental disorders that early maladaptive schemas play a primarily role in their persistance.
خلاصه ماشینی:
"نتایج در مرحله پیگیری نیز نشان میدهد که نمرات طرحوارههای رهاشدگی،بیاعتمادی،انزوای اجتماعی، آسیبپذیری نسبت به ضرر و بیماری،معیارهای سرسختانه و بازداری هیجانی که در فرآیند درمان فعال تشخیص داده شده بودند،به زیر خط برش رسیده است،لذا بهبود این بیمار به لحاظ بالینی نیز در این طرحوارهها معنادار است.
شاخص تغییر پایا در مورد طرحوارههای ناسازگار بیمار دوم نشان میدهد که کاهش شدت فعالیت در 11 طرحواره از طرح وارههای ناسازگار اولیه این بیمار از نظر آماری معنادار است (RCI>?1/96) .
نتایج در مرحله پیگیری نشان میدهد که نمرات طرحوارههای رهاشدگی،انزوای اجتماعی،شرم/نقص،ناخوشایندی اجتماعی،اطاعت،ایثار،بازداری هیجانی و معیارهای سرسختانه نسبت به خط پایه از نقطه برش پایینتر آمده است،لذا بهبود در این طرحوارهها در لحاظ بالینی نیز معنادار است.
نتایج بیمار چهارم در مرحله پیگیری نشان میدهد که نمرات طرحوارههای رهاشدگی،انزوای اجتماعی،شرم/ نقص،ناخوشایندی اجتماعی،شکست،گرفتار،بازداری هیجانی،معیارهای سرسختانه و استحقاق از نقطه برش پایینتر آمده و لذا بهبود در این طرحوارهها از لحاظ بالینی نیز معنادار است.
نتایج نشان میدهند که بیشترین میزان بهبودی در حوزهی طرد و بریدگی و حوزه خودگردانی و محدودیتهای مختل بوده است،به عبارتی بیشترین کاهش فعالیت طرحوارههای ناسازگار اولیه در بیماران در این دو حوزه اتفاق افتاد است.
نتایج مرحله پیگیری در مورد همه بیماران مؤید این مطلب است که طرحواره درمانی موجب تعمیق و پایداری اثر درمان میشود و درصد بهبودی همه بیماران در مراحل پیگیری افزایش قابل ملاحظهای را نسبت به پایان درمان نشان میدهد.
Social anxiety disorder above and below the diagnostic threshold: prevalence, comorbidity and impairment in the general population."