چکیده:
هدف این پژوهش بررسی و مقایسه اثربخشی زوج درمانی به شیوه آموزش «خودتنظیمی» بر سلامت روان زوجین شاهد و ایثارگر بود. جامعه آماری این پژوهش، شامل کلیه زوجین شاهد، جانباز و ایثارگر شهر اصفهان که مراجعه کننده به مراکز مشاوره و واحد مددکاری مناطق سه گانه بنیاد شهید اصفهان بوده است و نمونه موردنظر16 زوج بوده که با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده پرسشنامه سلامت عمومی گلدبرگ به عنوان پیش آزمون و پس آزمون بوده است. گروه آزمایش طی پنج جلسه آموزش خود تنظیمی زندگی زناشویی را دریافت نمودند. گروه گواه هیچگونه مداخله ای دریافت نکرد. نتایج حاکی از آن بود که مداخله زوج درمانی مبتنی بر آموزش خود تنظیمی این شیوه، کاهش معنادار علائم جسمانی، اضطرابی، اجتماعی و افسردگی را در پی داشته است (05/0p<).
The purpose of this research was to study and compare the efficacy of self-regulation training style on mental health of couples who were chosen from the war-affected families، the families who have at least one member killed or disabled in war .The population of study included all Isfahan war-affected couples .clinical sample were selected using available sampling method from clients of counseling and rehabilitation center of 3 regions in Isfahan .Finally 16 couples were selected and randomly replaced in 2 experimental and 1 control groups .All groups completed CHQ questionnaire as pre—post test .The first experimental group received 5 sessions of self-regulated couple program but control group did not receive any intervention .The results showed that couple therapy interventions based on self-regulation program significantly decreased physical ،anxiety ،social and depressive signs in couples (P<0.05).
خلاصه ماشینی:
"جامعه آماری این پژوهش،شامل کلیه زوجین شاهد،جانباز و ایثارگر شهر اصفهان که مراجعهکننده به مراکز مشاوره و واحد مددکاری مناطق سهگانه بنیاد شهید اصفهان بوده است و نمونه موردنظر 16 زوج بوده که با استفاده از روش نمونهگیری در دسترس انتخاب شدند.
در همین راستا پژوهش حاضر به منظور تاثیر اثربخش بودن یکی از شیوههای زوجدرمانی تحت عنوان(خودتنظیمی)بر بهبود وضعیت سلامت روانی زوجین شاهد و ایثارگر انجام گرفته است.
بنابراین هدف اصلی این پژوهش بررسی تاثیر زوجدرمانی خودتنظیمی بر بهبود سلامت روانی زوجین شاهد و ایثارگر بوده است.
روش پژوهش این تحقیق اثربخشی زوجدرمانی به شیوه آموزش خودتنظیمی بر سلامت روانی زوجین شاهد و ایثارگر را به شیوه تجربی مورد بررسی و مقایسه قرار داده است.
با کنترل این نمرات پیشآزمون،مشاهده میشود که براساس F محاسبه شده،تفاوت معنیداری بین میانگینهای باقی مانده دو گروه وجود دارد (P<0/05) ؛بنابراین میتوان گفت شیوه خودتنظیمی باعث افزایش سلامت روان زوجین شاهد اصفهان میشود.
نتیجهگیری پژوهش حاضر نشان داد که زوجدرمانی به شیوه خودتنظیمی باعث افزایش سلامت عمومی زوجین شاهد و ایثارگر شهر اصفهان میشود.
zimmerman & pons مشکلات موجب کاهش تعارضات و تنشهای مخرب شده و با کاهش عصبانیت و پرخاشگری موجب کاهش اضطراب و حملههای عصبی میشود،از طرفی احساس توانمندی در تسلط بر زندگی مشترک موجب افزایش اعتماد به نفس و احساس آرامش شده و این اثر در از بین بردن درماندگی آموخته شده مبنی بر عدم امکان تغییر شرایط و به تبع آن کاهش افسردگی مؤثر بوده است."