چکیده:
هدف این پژوهش، امکان سنجی استقرار نظام آموزش ضمن خدمت مجازی در دانشگاه آزاد اسلامی از دیدگاه اعضای هیات علمی منطقه ی 3 بود. تحقیق حاضر، به روش پیمایشی انجام شد. جامعه ی مورد مطالعه، کلیه ی اعضای هیات علمی تمام وقت و نیمه وقت 20 واحد دانشگاهی منطقه ی سه به تعداد 1523 نفر بودند که براساس جدول کرجسی و مورگان تعداد 310 نفر اعضای هیات علمی به روش تصادفی طبقه ای به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار جمع آوری داده ها، پرسشنامه ای محقق ساخته 41 گویه ای براساس مقیاس لیکرت بود که پس از تعیین روایی و محاسبه پایایی آن به میزان 0.86 به اجرا درآمد. جهت تحلیل داده ها از آمار توصیفی و استنباطی (آنووا و شفه، و کالموگروف- اسمیرنف و کروسکال والیس) استفاده شد. نتایج نشان داد که بین شرایط و امکانات استقرار نظام آموزش ضمن خدمت مجازی در واحدهای دانشگاهی مورد تحقیق، تفاوت معناداری وجود دارد. از طرفی تفاوت معناداری میان واحدهای دانشگاهی منطقه ی 3 از نظر زمینه های کاربردی نظام آموزش ضمن خدمت مجازی وجود ندارد و عمدتا در پاسخ دهی به سؤال دوم، آزمودنی ها اتفاق نظر داشتند. در پاسخ به سؤال سوم پژوهش، پس از شناسایی موانع استقرار نظام آموزش ضمن خدمت مجازی، نتیجه گیری شد که تفاوت معناداری میان واحدهای دانشگاهی منطقه ی 3 از نظر موانع استقرار نظام آموزش ضمن خدمت مجازی وجود دارد. در پاسخ به سؤال چهارم پژوهش، پس از شناسایی عوامل تسهیل کننده ی استقرار نظام آموزش ضمن خدمت مجازی نتیجه گیری شد که تفاوت معناداری میان واحدهای دانشگاهی منطقه ی 3 وجود دارد
خلاصه ماشینی:
در پاسخ به سؤال چهارم پژوهش ، پس از شناسایی عوامل تسهیل کننده ی استقرار نظام آموزش ضمن خدمت مجازی نتیجه گیری شد که تفاوت معناداری میان واحدهای دانشگاهی منطقه ی ٣ وجود دارد.
با توجه به یافته های توصیفی جدول شماره ی ١، نتیجه گرفته می شود که میان واحدهای دانشگاهی از نظر شرایط و امکانات استقرار نظام آموزش ضمن خدمت مجازی تفاوت وجود دارد.
با عنایت به جدول های شماره ٢ و ٣ نتیجه گرفته می شود که بین شرایط و امکانات استقرار نظام آموزش ضمن خدمت مجازی در واحدهای دانشگاهی مورد تحقیق ، تفاوت معناداری وجود دارد.
با توجه به یافته های توصیفی جدول شماره ١، نتیجه گرفته می شود که میان واحدهای دانشگاهی از نظر زمینه های کاربردی نظام آموزش ضمن خدمت مجازی تفاوت کمی وجود دارد.
با عنایت به جدول شماره ی ٤ نتیجه گیری شد که تفاوت معناداری میان واحدهای دانشگاهی منطقه ی ٣ از نظر زمینه های کاربردی نظام آموزش ضمن خدمت مجازی وجود ندارد.
با توجه به یافته های توصیفی جدول شماره ی ١، نتیجه گرفته می شود که میان واحدهای دانشگاهی از نظر موانع استقرار نظام آموزش ضمن خدمت مجازی تفاوت وجود دارد.
با عنایت به جدول شماره ی ٥ نتیجه گرفته می شود که تفاوت معناداری میان واحدهای دانشگاهی منطقه ی ٣ از نظر موانع استقرار نظام آموزش ضمن خدمت مجازی وجود دارد.
با توجه به یافته های توصیفی جدول شماره ی ١، نتیجه گرفته می شود که میان واحدهای دانشگاهی از نظر عوامل تسهیل کننده ی استقرار نظام آموزش ضمن خدمت مجازی تفاوت کمی وجود دارد و واحد رودسر با ٢٨.