چکیده:
یاد مرگ بزرگترین اکسیری است که انسان را برای کسب کمالات اخلاقی و نیل به سعادت و کسب فوز و پاداش اخروی و امیدواری در دنیا و آمادگی برای آخرت تشویق میکند. در اندیشه دینی، انسان دارای پنج مرحله حیات است: مرحله حیات جنینی، دوران طفولیت، هنگام بلوغ و تکلیف، عالم برزخ و حیات در عالم آخرت. مراحل چهارگانه اولیه حیات، گذرا و مقدمه نیل به حیات جاودانه اخروی است. در همه این عوالم، انسان در حالت حرکت و سفر است. باید برای عالم آخرت زاد و توشه برداشت؛ اعمال نیک و اعمالی که به قصد قربت و نزدیکی به خدای متعال در دار دنیا اندوخته شده، برای عالم آخرت سودمند است. این نوشتار به شرح مناجات الراغبین امام سجاد علیهالسلام در خصوص توشه آخرت و اندیشه آخرت در نگاه مؤمن میپردازد.
خلاصه ماشینی:
"انسان در برخورد با این سفر ابدی، به مانند کسی است که در دنیا قصد سفر دارد و سفر او از هنگام خارج شدن از منزل آغاز میگردد و او تا وقتی در شهر و حومه شهر است میتواند لوازم و توشه کافی برای سفر بردارد و پس از آنکه وارد بیابان خشک بیکران و خالی از کشت و زرع شد، نمیتواند برای خود توشهای فراهم کند.
آنگاه تصور کنیم کسانی که چشم به عالیترین مقامات بهشت دارند و درصدد آن هستند که با اعمال و رفتار خود در دنیا، شایستگی دستیابی به آن مقامها را پیدا کنند، چه حالی باید داشته باشند و تا چه حد باید افکارشان متمرکز و خالص برای خدا گردد؟ ما با این افکار مغشوش و پریشان که حتی وقتی حال مناجات و دعا پیدا میکنیم، نمیتوانیم فکرمان را از غیرخدا منصرف و تنها متوجه خدا گردانیم و همزمان با توجه به خدا، افکار و توجهات معطوف به غیرخدا در دلمان جولان میدهند، شایستگی برخورداری از نازلترین مقامات بهشتی را نداریم، چه رسد به عالیترین و والاترین مقامات بهشتی که ویژه اولیای خاص خدا، نظیر امیرمؤمنان علیهالسلام است که همه افکار، حرکات و رفتارشان برای خداست و توجهاتشان در عالیترین سطح متمرکز و خالص برای خداست و با وجود معرفت متعالی آنان به مقام پروردگار، ممکن نیست غیرخدا خللی در توجه آنان به خدا ایجاد کند."