خلاصه ماشینی:
"ماجرایحضور مسلمانان در شبه جزیرۀ ایبری وسرزمین اندلس از آنجا آغاز میشود کهآنها در ماجرای فتوحات شمال افریقا بهانتهای این قاره و حاشیۀ اقیانوس اطلسرسیدند.
در تمام این مدتکه مسلمانان اندلس با حملات مکررمسیحیان روبهرو بودند دولت عباسینه تنها هیچ کمکی به آنها نکرد،بلکهبا سنگاندازیهای فراوان در کار آنهااختلال ایجاد کرد.
این دوره بسیار افتخارآمیز بود؛زیرامرابطون جلوهای از ایمان و اسلام را-البته با رویکرد سنی و مالکی-به اسپانیاعرضه کردند که مبتنی بر فقه اسلامیو آموزههایی از دین بود،اما حکومتآنها بر اندلس دوام چندانی نیاورد؛چونرقیب مرابطون،یعنی دولت موحدون،ازشمال افریقا برخاست و پایگاههای آنها رادر شمال افریقا تصرف کرد.
مقابله با دولت شیعی فاطمی نیزبخش دیگری از سیاست شیعهستیزیامویان در خارج از اندلس بود؛زیرافاطمیان خود را وارثان بر حق خلافت پیامبر(ص)میدانستند وعباسیان بغدادو امویان اندلس را غاصبان حق الهی خودمیشمردند؛ازاینرو تأسیس خلافتفاطمی در شمال افریقا،نه تنها خلافتعباسی را در معرض تهدید قرار میداد،بلکه خطری جدی نیز برای امویان اسپانیابه شمار میآمد.
&%10224NMZG102G% از عوامل بیرونی سقوط مسلمانان دراندلس نیز یکی این بود که مسلمانانهیچگاه نتوانستند سلطۀ کامل مسیحیانرا از این سرزمین براندازند و مسیحیانیکه از ابتدا نمیخواستند زیر سلطۀمسلمانان باشند در نواحی شمال دراطراف مقبرۀ سانت یاقب و در پناهکوههای«آستوریاس»و«پیرنه»مستقرشدند وب عد صبورانه و با شکیبایی منتظرماندند تا فرصت مناسب پیش آید.
از دیگر عوامل بیرونی میتوان بهجنگهای صلیبی اشاره کرد که تأثیربسیاری در ایجاد انگیزه و خودباوریدر مسیحیان شمال اندلس برایبازپسگیری این سرزمین داشت."