چکیده:
این پژوهش با هدف بررسی برنامه های آموزشی و پرورشی دانش آموزان دارای اختلالات رفتاری در مراکزی که به نحوی درآموزش و پرورش این دانش آموزان سهم دارند، انجام شده است . این مراکز شامل مدارس ویژة اختلالات رفتاری، مراکزی تحت عنوان اتاق های مرجع و کلاس های آموزشی مستقر در بخش های روان پزشکی اطفال بیمارستان ها هستند . به همین منظور با
استفاده از پرسشنامة محقق ساخته و مصاحبه با کارکنان آموزشی مراکز مذکور اطلاعات لازم در ارتباط با 4 شاخص مورد ارزشیابی جمع آوری گردید . این شاخص ها عبارت بودند از : -1 فرایند ارجاع و تشخیص، -2 امکانات، -3 خدمات و برنامه های آموزشی و پرورشی و -4 وضعیت حرفه ای کارکنان آموزشی . اهم نتایج به دست آمده در ارتباط با هر یک از شاخص های مذکور به شرح زیر است : فرایند تشخیص گذاری به دلیل کمبود ابزارهای تشخیصی معتبر و عدم حضور متخصصین مجرب در ارتباط با دانش آموزان مدارس ویژة اختلالات رفتاری و دانش آموزان ارجاعی به اتاق های مرجع به خوبی طی نمی شود، در حالی که این فرایند در بیمارستان ها به نحو مطلوب تر و با دقت بیشتر انجام می شود . مکان های اختصاص یافته به کلاس های درس، فعالیت های مشاوره ای و روان شناختی و مواد و وسایل آموزشی و کمک آموزشی در هیچ یک از مراکز مناسب و کافی ارزیابی نشده اند . ارائة خدمات توان بخشی در کلیة مراکز ناکافی گزارش شده است . بیش از دو سوم کارکنان آموزشی، اطلاعات خود را در زمینه های روش های اصلاح و تغییر رفتار، شناخت انواع اختلالات رفتاری و روش های تدریس ناکافی دانسته اند . این یافته ها ضرورت تجدید نظر و انجام اصلاحات لازم در برنامه های آموزشی و پرورشی دانش آموزان دارای اختلالات رفتاری را مورد تأکید قرار می دهد .