چکیده:
سخنان امام علی شتا در خصوص بازشناسی آسیبهای اخلاقی در جامعة دینی, با
7 توجه به رویکرد و عملکرد دینداران. حاکی از شذت آسیبپذیری جامعه از عواملی
5 است که حضور اخلاق را در ارکان مختلف زندگی فردی یا اجتماعی. ناکارآمد جلوه
میدهد. براین اساس» ریشة بسیاری از انحرافها و آسیبهای اجنماعی, ناشی از
عدم رعایت اخلاق است که دامنة اثرگذاری آنها بسیار گسترده است. پیمانشکنی.
ضیق صدر. خیانت. ظلم. تندخویی, سخنچینی, تملق و چاپلوسی, استبداد رای.
خود فراموشی. قانونگریزی» جهل و تقلید کوکورانه و.. از مهمترین آسیبهای
اخلاقی محسوب میشود.
Taking the views and performance of believers into consideration، the words of Imam Ali on knowing moral injuries in a religious society suggest the high degree of the vulnerability of the society to the factors which consider the presence of morality in different foundations of ones individual and social life as inefficient. Thus a large number of social deviations and injuries arise out of non- observance of morality which has a wide domain of influence. Breach of promise، narrow mindedness، treason، injustice،quick temper، flattery، self forgetfulness، disobedience to law، ignorance، and slavish imitation are considered the worst moral injuries.
خلاصه ماشینی:
"آسیبشناسی اخلاقی ازدیدگاه نهج البلاغه فاطمه دسترنج1 چکیده {IBسخنان امام علی علیه السلام درخصوص بازشناسی آسیبهای اخلاقی در جامعۀ دینی،باتوجه به رویکرد و عملکرد دینداران،حاکی از شدت آسیبپذیری جامعه از عواملیاست که حضور اخلاق را در ارکان مختلف زندگی فردی یا اجتماعی،ناکارآمد جلوهمیدهد.
از آنجاکه نهج البلاغه محصولچالشهای فکری-عملی حکومت امام علی علیه السلام بوده و سیمای اخلاق راستیندینی و ارزشهای معنوی و انسانی در آن،بهطور دقیق انعکاس یافته،بازیابی آناز منظر آسیبشناسی اخلاقی،ضرورتی است که دستیابی به آن،دستاوردهایارزندهای در جهت پاسداری از ارزشهای اخلاقی-دینی دارد.
امام علیه السلام در این زمینه میفرماید: قد جعل الله عهده و ذمته أمنا أفضاه بین العباد برحمته و حریما یسکنونإلی منعته و یستفیضون إلی جواره فلا إدغال و لا مدالسة و لا خداع؛ خداوند پیمان و زنهارش را امن و آسایشی که از روی رحمتو مهربانیش بین بندگان گسرتده قرار داده است و آن را حریم وپایگاهی قرار داده که به استواری آن زیست کرده،در پناه آنبروند پس تبهکاری و فریب در آن نیست(نهج البلاغه،نامه 53).
بر همین اساس امام علیه السلام در آغاز نامۀخود به مالک فرمود: و أشعر قلبک الرحمة للرعیة و المحبة لهم و اللطف بهم و لا تکوننعلیهم سبعا ضاریا؛ مهربانی با مردم را پوشش دل خود قرار دهد و با همه دوست ومهربان باشد،مبادا همچون حیوان شکاری باشی که خوردن آنهارا غنیمت دانی(نهج البلاغه،نامه 53).
از اینرو امام علی علیه السلام در بیانی فرمود: من واجب حقوق الله علی العباد النصیحة بمبلغ جهدهم و التعاون علیإقامة الحق بینهم؛ و از جمله حقوق واجبه خدا بر بندگان اندرز دادن و کمک و یاریبه یکدیگر است برای اجرای حق بین خودشان به قدر کوششو توانایی(نهج البلاغه،خطبه 216)."