چکیده:
استدلال اصلی این مقاله آن است که دو عنصر اصلی شکل دهنده به سیاست خارجی چین در مورد مناقشه هسته ای ایران عبارتند از مناسبات میان پکـن و واشـنگتن و بحـث امنیت انرژی چین . در این راستا، به نظر می رسد تا کنون ایجاد توازن میـان خواسـته هـای تهران و واشنگتن ، استراتژی اصلی چین در برخورد با مناقشه هسته ای ایران بـوده اسـت . پکن با اتخاذ این استراتژی ، سعی در ایجاد توازن میان احتیاجات تجـاری و تکنولوژیـک خود به آمریکا از یک سو و نیاز به ایران در زمینه انرژی از سوی دیگر دارد. البته در ایـن میان ، بحث مسائل استراتژیکی و ژئوپلیتیکی نیز وجود دارد که در ایـن تحقیـق ، در حـد ضرورت به این موارد نیز اشاره خواهد شد. علاوه بر ایـن ، چشـم انـدازی نیـز در مـورد آینده برخورد چین با مناقشه مورد بحث ارائه خواهد شد.
Since the beginning of the Iranian nuclear dispute، China has been one of the influential actors in this quarrel. Therefore، understanding the policy of the country about this conflict is an important matter. This essay deals with this subject. Its main argument is that China's need to both: innovative technologies and economic markets of America's، and the Iran's energy and its geopolitical and geostrategic position. In such condition، China in its policies regarding the conflict، try to balancing the demands of main parties of this dispute.
خلاصه ماشینی:
با بررسـی این فرضیه ، انتظار داریم در این تحقیق به منظور ارائه چشم انداز در مورد برخـورد آتـی پکـن بـا مناقشه هسته ای ایران به سؤال مهم زیر نیز پاسخ دهیم : چین در مناقشه هسـته ای ایـران بـه کـدام سمت خواهد رفت ؟ آیا پکن حاضر است منافع واشنگتن را در این مناقشه نادیده گیرد؟ سازمان دهی این مقاله به این ترتیب است : در ابتدا پیشینه ای از تحقیقات مرتبط با موضـوع بحث ارائه می شود.
محققـین ایـن پروژه در ابتدای گزارش خود آورده اند که همکاری بین ایران و چین چالش منحصر به فـردی را متوجه منافع و اهداف آمریکا از جمله تلاش این کشور برای منصرف کردن ایـران از توسـعه توانایی های هسته ای نظامی خود کرده اسـت .
هارولـد و نادر بر این باورند که آمریکا دارای اهـرم هـای فشـار قـوی بـرای متقاعـدنمودن چـین بـه منظـور دست کشیدن از همکاری ها و روابط نزدیکش با تهران است که عبارتند از پیشنهاد ارتقاء همکـاری میان چین و آمریکا در زمینه موضوعات بااهمیت برای پکن ، اعمال فشار بر چین از طریـق تحـریم شرکت های چینی که در ایران سرمایه گذاری می کنند، تشویق دیگر تولیدکنندگان انرژی به افـزایش صادرات نفت به چین و در نتیجه ، تغییر و جایگزینی وابستگی نسبی پکن بـه ایـران و در نهایـت ، ایجاد یک ائتلاف جهانی توسط واشنگتن و متحدانش با هدف تحت فشار قراردادن چین به منظور رهاکردن سیاست تضعیف تحریم ها علیه ایران (٢٠١٢ ,Harold& Nader).