چکیده:
مروری تاریخی و حقوقی نشان می دهد ملل اولیه برای زندگی کردن وابسته به سرزمین خاصی نبودند و لذا سرزمین و قلمرو معین چندان اهمیتی نداشت. از زمانی که مساله سکونت دائم بر سرزمین معینی مطرح گردید و حقوق بین الملل حاکمیت ها را بوسیله مرز و قلمرو مشخص، محدود نمود و قلمرو هرکشور را عامل مادی و اساسی تشکیل کشور محسوب کرد، سرزمین از لحاظ اقتصادی و سیاسی، نظامی و حقوقی برای کشور دارای اهمیت ویژه ای گردید بطوریکه در طول تاریخ برای حفظ قلمرو بین اعضای جامعه بین المللی جنگها رخ داده و انسانهای زیادی در این راه فدا شده اند. اختلاف ایران و امارات متحده عربی در خصوص جزایر سه گانه از جمله اختلافاتی است که گرچه مستقیما جنگ دو کشور را در پی نداشته اما یکی از علل جنگ هشت ساله عراق علیه ایران قلمداد شده است. ادله مختلف حقوقی که در این مقاله مورد بحث قرار می گیرند، از جمله مرور زمان، کنترل موثر و مستمر، عدم توسل به زور و تاریخی بودن تصاحب جزایر از طرف ایران، همگی حاکمیت قانونی ایران بر جزایر را اثبات می کند. راههای مختلفی جهت حل و فصل اختلاف مذکور پیشنهاد شده است که یکی از آنها رجوع به دیوان بین المللی دادگستری است. اما بر اساس ماده 36 اساسنامه دیوان، طرح یک مساله در آن دیوان نیازمند رضایت طرفین اختلاف است و بدون آن، طرح مساله در دیوان منتفی است. علی رغم ادله محکم تاریخی و حقوقی دال بر مالکیت و حاکمیت ایران نسبت به جزایر، به نظر می رسد در شرایط موجود، استفاده از ابزارهای حل و فصل دوستانه اختلافات، بخصوص «مذاکره مستقیم» بر پایه موازین حقوق بین الملل، منجمله حقوق معاهدات که یادداشت تفاهم سال 1971 بر اساس آن تنظیم گردیده، بتواند منازعه چندین ساله را حل و فصل نماید.
خلاصه ماشینی:
"جزایر سهگانه همراه جزایر فارو،قشم،هنگام و لارک مجموعهای از جزایر تحت حاکمیت ایران را در خلیج فارس تشکیل میدهند که از طرفی دسترسی به تنگه هرمز و از طرف دیگر اهمیت استراتژیک آنها سبب شده بود که امپراطوری بریتانیا از آغاز قرن نوزدهم به این جزایر چشم دوخته و با توسل به زور برای مدتی حاکمیت این جزایر را از ایران سلب کند و به سرزمینهای تحت الحمایه خود یعنی شارجه و رأس الخیمه واگذار نماید و این امر باعث شده که پس از اینکه ایران مجددا حاکمیت خود را بر این سه جزیره بطور مسلم و عملی بدست آورد باز هم هر از چند گاهی به دلایل مختلف که در پارهای از موارد ماهیت سیاسی دارند امارات متحده عربی ادعاهایی را مطرح نماید، مخصوصا پس از انقلاب اسلامی به دلیل واهمۀ قدرتهای بزرگ از اتحاد ایران و دیگر کشورهای اسلامی بر این تحریکها افزوده گردیده است.
در واقع اقدامات ایران برای از دست ندادن حاکمیت و اعتراض به اقدامات بریتانیا و شیخنشینها از اینجا شروع میشود و از همین سال به بعد دولت ایران در موارد گوناگون ادعای شیوخ شارجه و رأس الخیمه را نسبت به جزایر تنب و ابو موسی قویا مردود شمرده و به اقداماتی چون نصب پرچم،اخذ حقوق گمرگی و غیره وضع سابق را تغییر داده است و این وضعیت هیچگاه تا 1971 قطع نمیگردد.
"narI htiw etupsid dnalsi revo ecitsuj fo truoc lanoitanretni eht ot troser thgim EAU",)0102(.
evitcepsrep wen A:setarimE barA detinU nI;sdnalsi eerht revo etupsid narI-EAU eht fo snoisnemiD."