چکیده:
تصویرسازی طیفی از معانی را از صورت سازی های شاعرانه تا عکس و فیلم در بر می گیرد. تکنیک های سینمایی امکان بازنمایی عینی طبیعت و روایت را به هنرمند امروزی می بخشد. لازمه تصویرگری، در بدو امر، نگاهی زیبا و دقیق به طبیعت و وقایع است که در آثار ادیبان قرون گذشته نیز دیده می شود. در توصیفات و روایت های آنها ظرافت هایی هست که سینماگر امروزی با استفاده از دوربین فیلمبرداری قادر به بهره برداری عینی از آنهاست. این تحقیق بر بخش هایی از متن تاریخ بیهقی تمرکز می کند که غنای دراماتیک و بصری بیشتری دارند. بعد از ذکر کلیاتی درباره تصویر در تاریخ بیهقی، تکنیک های سینمایی معرفی، و هنر بیهقی در هر مورد نشان داده می شود. در پایان هر بخش نیز صحنه هایی از فیلم های معروف جهان به عنوان شاهد، با صحنه هایی از تاریخ بیهقی مقایسه می شود.
Imagery has a vast function whose examples can be seen in poetry، photography and movie. Cinematic techniques make it possible to objectively represent natural scenes، because the precondition for making any image is an exact look on natural beauties. This ability could be seen in literary works of the past. The present article is concerned with a literary narration of Iran History called Tarikh-e Beyhaghi and concentrates on some parts of the book which are dramatically and visually rich. The study aims at introducing the cinematic techniques used in this book through verifying them by instances from the world famous movies.
خلاصه ماشینی:
بيهقي به عنوان يک تاريخ نگار خود را موظـف بـه ارائـة روايتـي تـداومي از سـال هـاي متمادي مي داند، درنتيجه قطعا زمان کافي بـراي پرداخـت دراماتيـک تمـامي صـفحات تاريخي نخواهد داشت و غلظت دراماتيک تمامي وقايع تاريخي نيز به يک اندازه نيسـت ؛ از اين رو در پردازش تاريخ هرگاه در مسير روايت نقلي به وقـايعي برخـورده اسـت کـه از غناي دراماتيک برخوردارند، حرکت قلم را آهسته کرده و به تصويرسـازي نمايشـي آنهـا پرداخته است .
صحنه آرايي در ادبيات پارسي نمود خاصي دارد و مراسم عمومي ، مانند جشن ها و صحنه هاي نبرد، در آن به زيبايي مورد پردازش قرار گرفته و تاريخ بيهقي نيز از اين تصويرگري زيبا بهرٔە بسيار برده است .
در پاسخ بايد گفت اگرچه وقايع تاريخي وجـود داشـته انـد، امـا آنچه باعث شده است بيهقي در بعضي صحنه ها حرکت قلم را آهسته کرده و با درج تمام جزئيات وقايع را به تصوير کشد، بيش از وظيفة تاريخ نگاري ، نگاه دراماتيک و تصويري او بوده است ، و گزينش او از وقايع و نحؤە شرح آنها به خوبي تصديق کنندٔە اين امر اسـت .
تاريخ بيهقي به عنوان يک متن برخوردار از قابليت هـاي تصويري از اين مؤلفه بهـره بـرده اسـت و در آن بـا روايـت هـايي طـرفيم کـه مـرز راوي اول شخص و سوم شخص کم رنگ مي شود.