چکیده:
زمین لغزش ها نوعی حرکت دامنه ای هستند که نه تنها سازه های مهندسی مثل جاده ها، خطوط راه آهن و سدها را تحت تاثیر قرار می دهند، بلکه تلفات جانی را هم به دنبال دارند. هدف از این تحقیق، پهنه بندی خطر زمین لغزش های محدوده جاده ارتباطی مریوان - سنندج در استان کردستان (غرب ایران)، از طریق وزن دهی به معیارهای اصلی و با استفاده از مدل نسبت فراوانی و توابع عضویت فازی در نرم افزار Arc GIS 10 است. به منظور پهنه بندی خطر زمین لغزش، معیارهای ارتفاع، شیب، جهت شیب، فاصله از گسل، واحدهای سنگ شناسی، فاصله از آبراهه ها، فاصله از جاده، نوع کاربری اراضی، پوشش گیاهی، خاک و بارش مورد ارزیابی قرار گرفت. بعد از مرحله فازی سازی معیارهای موثر در وقوع زمین لغزش های منطقه با استفاده از روش های مذکور، نقشه های پهنه بندی خطر زمین لغزش جهت ارزیابی این دو روش از طریق عملگرهای گامای فازی با لانداهای 7/0، 8/0 و 9/0 تهیه شد و با مقایسه نقشه های نهایی، مدل ایده آل برای پهنه بندی خطر زمین لغزش در این محدوده انتخاب شد. نتایج نشان داد که از میان دو روش مورد بحث، استفاده از مدل نسبت فراوانی به دلیل فازی سازی مناسب هر معیار با استناد به نقشه های پراکنش زمین لغزش های رخ داده و نحوه تفکیک طبقات خطر، روش مناسب تری برای پهنه بندی زمین لغزش ها در این جاده ارتباطی محسوب می شود.
Introduction : The natural phenomenon events are involved with several natural and unnatural factors that play a specific role in it event. Landslides، is example of such natural phenomena that resulted from interaction of various factors. Understanding the impact and weight of each factor by mathematical models can be solution for landslide study in term of zonation and extraction. Landslides are one of the natural hazards which may cause damage to some infrastructures such rail roads، dams، and roads، but also leads to casualties. The landslides hazard Zonation in the study area has been done in this study by using the two models namely frequency ratio model (RF) and functions of the fuzzy model over the Arc GIS 10 software. The final LHZ maps were comparing for evaluated the ideal landslides hazard zonation models.
خلاصه ماشینی:
"هـدف از این تحقیق ، پهنه بندی خطر زمین لغزش های محدوده جاده ارتباطی مریوان - سـنندج در اسـتان کردستان (غرب ایران )، از طریق وزن دهی بـه معیارهـای اصـلی و بـا اسـتفاده از مـدل نسـبت فراوانی و توابع عضویت فازی در نرم افزار ١٠ Arc GIS است .
نتـایج نشـان داد که از میان دو روش مورد بحث ، استفاده از مدل نسبت فراوانی به دلیل فازی سازی مناسب هر معیار با استناد به نقشه های پراکنش زمین لغزش های رخ داده و نحوه تفکیک طبقات خطـر، روش مناسب تری برای پهنه بندی زمین لغزش ها در این جاده ارتباطی محسوب می شود.
/ / شکل ١٢نقشه و تابع فازی ارتفاع / / شکل ١٣ نقشه و تابع فازی شیب / / شکل ١٤ نقشه و تابع فازی سنگ شناسی / / شکل ١٥ نقشه و تابع فازی خاک / / شکل ١٦ نقشه و تابع فازی فاصله از گسل / / شکل ١٧ نقشه و تابع فازی فاصله از آبراهه / / شکل ١٨ نقشه و تابع فازی کاربری اراضی / / شکل ١٩ نقشه و تابع فازی بارش / / شکل ٢٠ نقشه و تابع فازی فاصله از جاده / / شکل ٢١ نقشه و تابع فازی پوشش گیاهی بعد از مرحله فازی سازی معیارهای مؤثر با استفاده از مدل نسبت فراوانـی و توابـع فـازی نـرم افـزار ١٠ Arc GIS، نقشه های پهنه بندی خطر زمین لغزش (شکل های ٢٢ تا ٢٧) از طریق عملگرهای گامای فازی با لانـداهای ٠.
مقایسه فازی سازی معیارهای مؤثر در مدل نسبت فراوانی و توابع عضویت فازی نرم افزار ١٠ Arc GIS فازی سازی با استفاده از توابع فازی برای هر معیار نشان داد که انتخاب یک تابع به منظور فازی سازی باید با توجه بـه هدف (پهنه بندی زمین لغزش )، ماهیت معیار در منطقه مورد مطالعه و رابطه معیار با هدف موردنظر صورت گیرد."