چکیده:
تاکنون روشهای متعدد و متنوعی برای ارزیابی گزینهها ارائه شده است که برخی از این روشها مانند روشهای تاکسونومی عددی، موریس، TOPSIS و غیره در مطالعات جغرافیایی جهت ارزیابی و رتبهبندی سطح توسعه یافتگی سکونتگاهها مقبولیت عام یافته و به طور مکرر مورد استفاده قرار گرفتهاند؛ در حالی که نکات ضعف و محدودیتهای این روشها کمتر مورد توجه قرار گرفته است. پژوهش حاضر با رویکردی تحلیلی به تبیین مهمترین نقایص روشهای متداول در زمینه سنجش سطح توسعه یافتگی سکونتگاهها پرداخته و با تاکید بر این نقایص و تلاش در جهت رفع آنها، مدل جدیدی به نام مدل RALSPI ابداع و معرفی نموده است. در این مطالعه، فرایند ارزیابی گزینهها در مدل مذکور به تفصیل ذکر شده و مزیتهای آن بر سایر روش های مرسوم سنجش سطح توسعه بیان گردیده و در نهایت، سطح توسعه یافتگی شهرستانهای ایران با استفاده از این مدل تعیین شده است.
خلاصه ماشینی:
"جدول 5- وضعیت شهرستانهای کشور بر اساس سطح توسعه یافتگی در روش RALSPI سطح توسعه شهرستانها بسیار توسعه افته شمیرانات، تهران، کرج، قائمشهر، اسلامشهر، اصفهان، رامسر، پاکدشت، فلاورجان، ساری توسعه یافته محمودآباد، تبریز، ری، دماوند، قزوین، شهریار، ورامین، سمنان، خمینیشهر، صدوق، یزد، دلیجان، نطنز، گلپایگان، رباطکریم، گرمسار، اردبیل، بندر انزلی، گرگان، کاشان، میبد، البرز، لنجان، مبارکه، اردستان، دامغان، قم، آران و بیدگل، شهرضا، محلات، آشتیان، جلفا، برخوار و میمه، چالوس، رودبار، جویبار، تفت، ساوجبلاغ، بابل، بابلسر، شبستر، جم، سنندج، بندرگز، اراک، نور، ابوموسی، شهرکرد، بوشهر نسبتا توسعه یافته بیجار، تنکابن، آستارا، آمل، اردکان، بناب، بروجن، مشهد، مهریز، نائین، خوانسار، نجفآباد، اسکو، نظرآباد، آذرشهر، فارسان، همدان، سوادکوه، گچساران، بافق، شیراز، تیران و کرون، اهواز، ساوه، سمیرم سفلی، بهشهر، مرند، فیروزکوه، بهبهان، آبیک، میانه، دورود، نکا، ابرکوه، خرمدره، ملایر، کردکوی، بروجرد، گلوگاه، ازنا، مراغه، کرمانشاه، زنجان، رشت، نوشهر، عجبشیر، ابهر، بندرعباس، فریدن، کرمان، امیدیه، سراب، خاتم، کنگاور، آباده، خمین، سقز، مرودشت، تفرش، املش، هریس، لاه جان، خرمبید، بهار، ارومیه، لنگرود، رامهرمز، گنبدکاووس، تویسرکان، شوشتر، علیآباد، نقده، پارسیان، فردوس، پارسآباد، دشت آزادگان، آزادشهر، مریوان، پاسارگاد، رودسر، طبس، دیر، رفسنجان، کاشمر، ملکان، میاندوآب، خرمآباد، جوانرود، مینودشت، لامرد، شاهرود نسبتا محروم آستانه اشرفیه، اشنویه، جهرم، قروه، استهبان، رامیان، ارسنجان، کامیاران، ترکمن، دیلم، تاکستان، بوکان، کوثر، شازند، نهاوند، کنگان، خلیلآباد، بجنورد، گناباد، پاوه، کبودرآهنگ، شیروان، بستان آباد، صومعهسرا، اهر، بندر ماهشهر، سروآباد، اندیمشک، بندرلنگه، کازرون، ایلام، قصرشیرین، صحنه، نیر، هشترود، فیروزآباد، بانه، بوئین زهرا، اسدآباد، خوی، گناوه، رزن، چناران، شوش، دزفول، آبادان، خرمشهر، تنگستان، دشتستان، قوچان، دیواندره، آققلا، مهاباد، فریدون شهر، مهر، رامشیر، شهر بابک، سلسله، بویراحمد، بستک، اقلید، فریمان، درگز، زرندیه، مهولات، سبزوار، جاجرم، نیشابور، اسفراین، اسلامآباد غرب، کوهبنان، دشتی، هندیجان، سمیرم، خلخال، گتوند، قائنات، درهشهر، تربت حیدریه، تکاب، سیرجان، لار، روانسر، بوانات، سرپل ذهاب، شادگان، هرسین، مشگینشهر، سپیدان، سلماس، تایباد، میناب، پیرانشهر، رضوانشهر، سرخس، بردسکن، ورزقان، ایوان، قشم، سنقر، خمیر، رودان، زرند، ممسنی، فسا، خنج، کمیجان، طارم، آبدانان، الیگودرز، مغان، فاروج، چاراویماق، دهلران، شفت، مهران، ماهنشان، تربت جام، خدابنده، کلاله، شاه ندژ، نیریز، فومن، چادگان، نمین، ایجرود، سرایان، راور، ماکو، بیرجند، ماسال، کوهدشت، سیاهکل، لردگان، شیروان و چرداول، خواف، بیله سوار، دنا، کلیبر، دالاهو محروم گیلانغرب، رشتخوار، اردل، سردشت، پلدختر، کهکیلویه، ایذه، مانه و سملقان، داراب، حاجیآباد، مسجدسلیمان، قیروکارزین، زابل، باغملک، فراشبند، کلات، تالش، زریندشت، بهمئی، درمیان، بافت، چالدران، بم، زهک، زاهدان، کوهرنگ، ثلاث و باباجانی، کهنوج، دلفان، چابهار، منوجان، جیرفت، سربیشه، لالی، کنارک، بردسیر، ایرانشهر، رودبار جنوب، نهبندان، جاسک، سراوان بسیار محروم نیکشهر، خاش، عنبرآباد، قلعه گنج، سرباز 4- نتیجهگیری با توجه به اهمیت شناخت وضع موجود توسعه نواحی به عنوان مرحله زیربنایی و آغازین برنامهریزیهای آتی و همچنین، وجود روشهای متعدد سنجش سطح توسعه، پژوهش حاضر پس از تبیین نقاط ضعف روشهای متداول، به ارائه مدل جدیدی برای ارزیابی سطح توسعه یافتگی و رتبهبندی سکونتگاهها مبادرت ورزیده است."