چکیده:
زمینهگرایی از رویکردهای پست مدرن در طراحی از جمله در معماری منظر و فضاهای عمومی و شهری به شمار میرود؛ به طوری که فضا بدون بافت اطرافش بیارزش تلقی میشود. در بین معتقدان به زمینهگرایی، در اینکه کدام بخش زمینه پررنگتر و برجستهتر است، اختلاف نظر وجود دارد و معماران هرکدام مطابق برداشت متفاوتشان از زمینهگرایی طرحهایشان را متبلور میسازند. در این بین، عدهای تاریخ سایت، عدهای مردم وفرهنگ حاکم بر بستر طرح، و گروهی کالبد و همجواریها را مهم میدانند. به بیان دیگر در زمینهگرایی به جزیی بیشتر بها داده میشود که به نوعی سهمی در زنده نگهداشتن خاطرۀ جمعی داشتهباشد و این در معماری منظر به واسطۀ حضور چندوجهیاش در زندگی فردی و جمعی مخاطب،ارزش بیشتری پیدا میکند.در پروژههای«آلن پروو»، مفهوم زمینهگرایی فراتر از عوامل کالبدی زمینه، شکل میگیرد. او زمینه را به مثابه رویداد تاریخی میپندارد که وجوه اجتماعی و فرهنگی زندگی نیز بر آن تأثیر گذاشته و در کالبد نمود پیدا میکند. به بیان دیگر، زمینه در کار او بهصورت ترکیبی از عوامل کالبدی، تاریخی و اجتماعی ظاهر میشود.این نوشتار بر آن است که با تحلیل رویکردهای آلن پروو، نظریۀ زمینهگرایی وی را از ورای مقایسۀ تطبیقی در طراحی دو پارک کورنو و سد تیمز که به ترتیب اولین و آخرین پروژههای طراحی شدۀ وی هستند را مورد نقد و بررسی قرار دهد.
خلاصه ماشینی:
"از خواستههای مورد تأکید کارفرما در این پروژه، کنارگذاشتن الگوی شهرسازی رسمی هوسمان4 و ایده گرفتن از طرحهای غیررسمی و رایج باغسازی دهۀ 60 میلادی در فرانسه که توسط طراحان آلمانی انجام شده بود و همچنین احیای خاک سایت و در نظر گرفتن محلی برای دفن زبالههای شهری و استفاده از توپوگرافی سایت در طرح بود.
وی همچنین گذشته سایت (محل دفن زبالهها) را نیز نادیده گرفت و پارکی طراحی کرد که طرحی مدرن دارد و ردپای او به عنوان طراح در ساخت احجام خالص، خطوط مورب و یا ایجاد نظرگاه در پارک دیده میشود.
برخورد مجسمهوار پروو با طراحی منظر در پارک سد تیمز، رنگی تاریخی و فرهنگی به خود گرفته است و وی تلاش میکند با اشارات مستقیم و غیر مستقیم، مکان و زمینه را بازتاب نماید.
همچنین وی با طراحی پارک سد تیمز در شهر لندن، با ویژگیهای کاملا متفاوت، بهخوبی نشان داد که زمینهگرایی میتواند به عنوان یک تکیهگاه در آغاز یک پروژه منظرین باشد چرا که در پروژۀ منظر نسبت به معماری، مخاطبان از اهمیت بالاتری برخوردارند و عدم استقبال آنها از فضا به مثابه شکست پروژه است.
com Abstract The contextual approach in landscape design is capable to consider what is beyond the form and physical features of the context and acknowledge the context as a set of physical, historical and cultural factors.
Keywords: Alain Provost, Physical Contextualism, Historicity, Socio-Cultural Contextualism, Courneuve Park, Thames Barrier Park."