خلاصه ماشینی:
"ولی با اینکه او در صفحه 5 از کتاب خود نام تذکرهء«بهار بیخزان»و نام مؤلف آن احمد حسین سحر را نوشته و در صفحه 310 اقتباسی از تذکرهء طور معنی به نقل آورده و نام نگارندهء آن را منشی احمد حسین سحر قلمداد نموده،باز هم در ترجمهء حالش نام هیچ اثری از او را نیاورده،شاید بر اثر شیوهء بیان لا ابالیانهء خود سحر باشد،که وی در هیچ یک از آثارش حتی در یک مورد هم نسبت وطنی خودش را اعلام ننموده، زیرا که در مورد زیر بحث عقیده داشته که زبانزد خلایق است و شاید همین نکته مؤلف تذکرهء مشاهیر کاکوروی را نیز گرفتار این تردد ساخته که منشی احمد حسین و احمد حسین سحر دو کس جداگانه هستند،در حالی که چنین نبوده و نیست،زیرا که: 1غخود سحر در دو مورد نسبت تلمذ خود را با غلام مینا ساحر کاکوروی تذکر داده است،یکی در ترجمهء احوال ساحر در تذکرهء طور معنی: «ساحر تخلص افضل المناشی استادی غلام مینا...
ترجمهء حال فرزند او در تذکرهء مشاهیر کاکوروی بدین گونه آمده است: «نظیر حسن-منشی نظیر حسن متخلص به «اوج»این منشی احمد حسین حجاجی دیوی الاصل کاکوروی الموطن که تولدش در ماه صفر 1268 ه صورت گرفت،تحصیلات فارسی را تماما از پدر خود فرا گرفت و کتابهای درسی عربی در پیشگاه حضرت مولانا شاه علی اکبر قلندر قدس سره خواند-مردی بسیار قابل و فاضل بوده و گواهی نامهء لیسانس در علم حقوق به دست آورده بود و در شهر هردویی به وکالت اشتغال داشت ودر آنجا ترفع بسزایی پیدا کرده و در حقوقدانان طبقهء اعلی به شمار میرفت."