چکیده:
تجزیه و تحلیل وضعیت اقتصادی در سطح کلان بدون مطالعه مصرف بخش خصوصی میسر نیست. تغییرات رفاهی در جوامع مختلف تحت تاثیر این متغیر قرار دارد که خود وابسته به قدرت خرید مصرف کنندگان است. درآمد و درآمد قابل تصرف از جمله متغیرهای مهمی است که درمطالعات تجربی در زمینه مصرف بخش خصوصی مورد توجه قرار گرفته اند. در این مقاله، اثر ثروت(دارایی) مالی بر مصرف بخش خصوصی مورد آزمون قرار می گیرد. برآورد مدل خودرگرسیون برداری باوقفه های توزیعی(ARDL) با استفاده از داده های فصلی 1375:1 تا 1389:4 نشان می دهد که در کوتاه مدت و بلندمدت، میل نهایی به مصرف ناشی از درآمد قابل تصرف به ترتیب 361/0و 686/0 و میل نهایی به مصرف ناشی از ثروت مالی به ترتیب 261/0 و 497/0 می باشند. همچنین الگوی تصحیح خطا نشان دهنده تعدیل عدم تعادل های کوتاه مدت با ضریب 525/0- است که سرعت تعدیل نسبتا مناسبی محسوب می شود.
In this paper، the effect of financial wealth on private sector consumption is tested. The estimation of Auto-Regressive Distributed Lags (ARDL) model by using quarterly data during 1996Q1-2010Q4 represents that the marginal propensity to consume out of disposable income is 0.361 and 0.686 in the short and long-term respectively، and it will be 0.261 and 0.497 respectively when consuming financial wealth. In addition، Error Correction Model (ECM) explains moderate adjustment of short-term imbalances with a factor of -0.525.
خلاصه ماشینی:
احمد و همکاران(1387)، تابع مصرف بخش خصوصی را با روش خود توضیح برداری با وقفه های گسترده (ARDL) و با استفاده از داده های سالانه 82-1338 تخمین زده و نتیجه گرفته اند که میل نهایی به مصرف بلندمدت و کوتاه مدت بخش خصوصی از درآمد قابل تصرف، به ترتیب برابر با 49/0 و 37/0 است.
سارلون[12](2011)، تأثیر تغییرات ثروت حقیقی و مالی را بر مصرف خصوصی با داده های ترکیبی 17 اقتصاد نوظهور آسیا و اروپای شرقی و مرکزی با روش داده های تلفیقی غیر همگن برآورد کرده و نشان داده که مصرف خانوارها، درآمد و دو معیار ثروت حقیقی و ثروت مالی(که با قیمت های مسکن و بازار سهام جایگزین شده) در تفاضل ایستا بوده و همگرا هستند و روابط کوتاه و بلندمدت بین متغیرهای تحقیق وجود دارد.
نتایج تخمین مدل تصحیح خطا، گویای تعدیل نسبتاً مناسب عدم تعادلهای کوتاه مدت به سمت تعادل بلندمدت بین مخارج مصرفی حقیقی بخش خصوصی، درآمد قابل تصرف و ثروت مالی است.
احمد و همکاران (1387)/ دوره 82-1338, حجم نقدینگی واقعی, در کوتاه مدت و بلندمدت میل نهایی به مصرف از درآمد قابل تصرف کمتر از 5/0 است و بین ثروت و مصرف بخش خصوصی رابطه مثبت وجود دارد.
Housing wealth effect on consumption: Evidence from household level data, Economics Letters 113: 192–194.
Interest-sensitive wealth and the life-cycle hypothesis: implications for fiscal policy, The Quarterly Review of Economics and Finance, 43: 418–432.