چکیده:
حیا بهعنوان موهبتی الهی، از مهمترین عوامل حفظ و بقای عفت عمومی جامعه است که در همه ادیان آسمانی، مورد تأکید قرار گرفته است. هدف این پژوهش، بررسی این موضوع است که آموزههای اسلامی چه شیوههایی را برای تقویت حیا در افراد توصیه نموده تا با محور قرار دادن آنها، جامعه اسلامی از مفاسد و انحرافات جنسی مصونیت یابد؟ روش این پژوهش، توصیفی ـ تحلیلی است که سعی نموده با محور قرار دادن آیات و روایات موجود درباره حیا، عفاف و نیز حریم روابط زن و مرد نامحرم و تحلیل و بررسی آنها، به الگوی تقویت حیا در سبک زندگی اسلامی دست یابد. از نتایج مهم این تحقیق آن است که تقویت حیا بهعنوان زیربنای عفاف و حجاب نیازمند دو رکن اساسی است: رکن اول آن، که اصلیتر و زیربنای رکن دیگر نیز هست، تربیت صحیح جنسی فرزندان در خانواده است و رکن دوم، رعایت حریمها در جامعه و توجه به توصیههای دینی در این باب است که در متن مقاله به آنها اشاره خواهد شد.حیا، عفاف، سبک زندگی، تربیت جنسی، مراقبت جنسی، اختلاط، تبرج
خلاصه ماشینی:
"مراقبتهای لازم پس از تولد فرزند: روایات اسلامی پس از تولد فرزند نیز سفارشهای متعددی حول محور تقویت حیا و عفاف و کم کردن زمینههای تحریک جنسی فرزندان به والدین کرده است که در ذیل، به برخی از آنها اشاره میشود: ـ رعایت آداب و اخلاق جنسی همسران در حضور فرزندان: از دستورات مؤکد اسلامی، پرهیز از رابطه جنسی والدین در حضور فرزندان حتی در سنین شیرخوارگی آنان است؛ زیرا این امر میتواند زمینه انحراف جنسی فرزند را در بزرگسالی فراهم نماید.
در بخش دوم، یعنی جامعه، از آنجاکه دین اسلام بهعنوان کاملترین دین به ابعاد اجتماعی رفتار جنسی نیز توجه ویژه دارد و بر عفاف و حفظ مرزها در روابط زن و مرد نامحرم تأکید نموده، درصورتیکه فضای عمومی جامعه بهگونهای رشد یافته باشد که حریم میان آنها بهخوبی رعایت شده و زن و مرد در نوع پوشش خود از لباسهای تنگ، نازک، بدننما و مهیج بپرهیزند و در گفتار خود نیز از شوخی با نامحرم و گفتار جذاب و محرک دوری گزیده و رفتار توأم با تبرج، تبذل، اختلاط و خلوتگزینی با یکدیگر را کنار بگذارند و بر اساس ضابطههای دینی با هم تعامل داشته باشند، آن وقت است که حیای درونی افراد تقویت شده و زمینه بروز بسیاری از آسیبهای اجتماعی و مفاسد جنسی از بین خواهد رفت."