چکیده:
این نوشتار ناظر به معرفی پدران صحرا، اندیشهها، آموزهها و ویژگیهای عرفانی آنان است. در عرفان مسیحی تعدادی از پدران همانند آنتونی کبیر، پاخامیوس قدیس، یوحنا کاسین، ماکاریوس قدیس، اریجن، شمعون و... به عنوان نمایندگان واقعی رهبانیت به شمار میروند به گونهای که شرح حال و اقوال آنان دائر مدار عرفان مسیحی بوده و هست. از بین آنان آنتونی بهعنوان بانی رهبانیت شرق در تعالیم خود تأکید ویژهای بر گنوسیس (شناخت) داشت و از پاخامیوس قدیس بهعنوان تدوینکننده قوانین رهبانیت یاد میشود. از ویژگیهای عرفان پدران صحرا قداست مفهوم صحرا در ادبیات آنان و توجه ویژهشان به ریاضت، فقر، و طاعت است آنها مهمترین راههای کنترل نفس را روزه گرفتن، نیایش و دعا، مهماننوازی و تواضع میدانستند، افزون بر این از دیگر صفات عرفان پدران صحرا میتوان به محبت، توکل، پارسایی، عشق به فقرا، عشق به مسیح، صبور بودن، قرائت کتاب مقدس، اعتقاد به تثلیث و مهار خشم اشاره کرد.
خلاصه ماشینی:
"حال پرسش اساسی این است که علت این تأثیر چه بوده است و پاسخ آن را در کجا باید جستجو کرد؟ «باید گفت بنا به نقل تاریخی، پدران صحرا نه دانشمند بودند و نه پیشگو، نه معلم، نه کشیش و روحانی، آنان بندگان فقر و نیاز بودند که به تهذیب و تزکیة نفس میپرداختند و برای سکوت و ژرفاندیشی آموزش دیده بودند، به گونه کودکان حرف میزدند، قلب و زبانشان یکی بود و آنقدر حقیقی رفتار میکردند که تصور اسطوره بودن آنها یا نقل روایت و قصههای عجیب و غریب درباره آنها درست نیست و این دلیل اصلی جذابیت زندگی آنها بود، برای نمونه، آنتونی بیسواد بود؛ ماکاریوس شترران؛ سنت پل فردی سادهدل؛ موسی یک سارق؛ و مریم در اسکندریه بدنام و گنهکار بود؛ با این حال اقوال و احوال آنان تا قرنها بر رهبانیت مسیحی هم در شرق و هم در غرب لاتینی تأثیرگذار بوده است و اصولا رهبانیت و عرفان مسیحی بر گرد مدار داستان زندگی و قوال آنان بود و هنوز هم در هزاره سوم شرح حال و سخنانشان مرتب خوانده میشود و برای مسیحیان تازه، معتبر، اصیل و روحبخش است و به لحاظ اهمیت برای آنان همردیف اناجیل است».
این تصور از قدرت تطهیر آتش الهی که مورد پسند عرفاست را ماکاریوس بیشتر بسط داده است: «همچنانکه آهن، مس، طلا یا نقره به آتش انداخته میشوند و طبیعت سختشان گداخته و نرم میشود و پس از گداخته شدن سختی طبیعتشان از بین میرود و به علت حرارت شدید آتش تغییر مییابند، روح نیز به همین طریق، جهان را نادیده میگیرد و فقط مشتاق خداوند است، روح با سعی و تلاش، رنج، مشقت، امید و ایمان دایما به او Chadwick, Owen, John Cassien and a Study in Primitive Monasticism, Cambridge press, 1950, p."