چکیده:
هدف از این پژوهش شناسایی رابطة بین جهتگیری دینی، باورهای دینی و باور به عدالت اجتماعی در بین مربیان پرورشی بود. بدینمنظور، تعداد 180 مربی پرورشی (132زن و 48 مرد) به سه پرسشنامة جهتگیری دینی، باورهای دینی و باور به عدالت اجتماعی پاسخ دادند. جهتگیری دینی با دو بعد درونی و بیرونی، باورهای دینی با چهار بعد گناه، عشق خود مرکز، عشق دیگر مرکز و قراردادی و باور به عدالت اجتماعی با یک نمره کل، در این مطالعه مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج نشان داد در افرادی که دارای جهتگیری دینی درونی بودند و نیز در افرادی که دارای باور عشق دیگر مرکز بودند، باور به عدالت اجتماعی بالاتر بود. همچنین هر دو نوع جهتگیری دینی (درونی و بیرونی) بهصورت مثبت و معنادار هر چهار نوع باور دینی (گناه، عشق خود مرکز، عشق دیگر مرکز و قراردادی) را پیشبینی نمود. بهعبارت دیگر، مربیانی که بیشتر به دلیل خود دین، به دنبال دین هستند، باور عمیقتری به عدالت اجتماعی دارند. در مقابل، مربیانی که غالبا نگاهشان به دین بهصورت ابزاری و منفعتطلبانه است، آنچنانکه باید و شاید به عدالت اجتماعی اعتقاد ندارند.
The present research aims at investigating the relationship between religious orientation، religious beliefs and belief in social justice among pedagogical pedagogues. To this end، 180 pedagogues (132 female and 48 male) completed three questionnaires on religious orientation، religious belief، and belief in social justice. Religious orientation with two dimensions-internal and external-، religious beliefs with four dimensions- sin، self-centered love، other-centered love and conventional love- and belief in social justice with a total score have been dealt with in this research. The research findings indicate that people with internal religious orientation and people with other-centered love have more firm belief in social justice. Furthermore، both kinds of religious orientation predicted all four kinds of religious belief positively and significantly. In other words، those pedagogues who look for religion for the sake of religion itself have deeper belief in social justice. On the contrary، pedagogues who have an instrumental and purposeful view of religion do not believe in social justice as required.
خلاصه ماشینی:
"در نتیجه، میتوان این پرسش را مطرح ساخت که رابطه نوع جهتگیری دینی افراد که از نظر آلپورت به دو دستة کلی درونی و بیرونی طبقهبندی میشود، با باورهای دینی آنها در حیطههای جزئیتر چگونه است؟ این موضوع در این مطالعه، در قالب سؤال سوم پژوهش، به آن پرداخته خواهد شد.
جدول 1: ضرایب همبستگی بین متغیرهای پژوهش متغیر ١ ٢ ٣ ۴ ٥ ٦ ٧ 1- جهتگیری درونی ١ ٢- جهتگیری بیرونی ٠٨/٠ ١ ٣- باورهای گناه ٭٭٢٦/٠ ٭٭٣5/٠ ١ ۴- باورهای عشق خود مرکز ٭٭27/٠ **51/٠ *٭39/٠ ١ ۵- باورهای عشق دیگر مرکز ٭٭28/٠ ٭٭46/٠ ٭٭24/٠ ٭٭41/٠ ١ ٦- باورهای قراردادی ٭٭51/٠ ٭٭٣9/٠ ٭٭٣٧/٠ ٭٭36/٠ ٭٭8٥/٠ ١ ٧- عدالت اجتماعی ٭٭٣2/٠ *20/0 *15/0 *16/0 ٭٭30/٠ ٭20/٠ ١ 05/0 p<* و 01/0 ** p< سؤال اول: آیا جهتگیری دینی میتواند بهصورت معناداری عدالت اجتماعی را پیشبینی کند؟ جهت پاسخگویی به این سؤال، از تحلیل رگرسیون چندمتغیری استفاده شد.
از اینرو، به نظر میرسد این افراد (دارای جهتگیری درونی دینی)، بهتبع باورشان، در عمل نیز برای ارزشهای انسانی اجتماعی مثل عدالت کوشش بیشتری از خود نشان میدهند؛ چراکه این افراد باورشان به دین به دلیل خود دین است.
علاوه بر این، نتایج بهدستآمده نشان داد که در میان مربیان پرورشی، بین باورهای دینی عشق دیگر مرکز با باور عدالت اجتماعی نیز همبستگی وجود دارد.
با توجه به کارآیی مقیاسهای بهکار بردهشده در تحقیق حاضر، یعنی مقیاس جهتگیری دینی، باورهای دینی و باور عدالت اجتماعی، میتوان آنها را در گزینش و استخدام نیروهای پرورشی مورد استفاده قرار داد؛ چراکه ابزاری مناسب برای تمایز افرادی هستند که به دلیل نوع جهتگیری و باورهایشان، میتوانند اثرات مثبتی بر دانشآموزان داشته باشند."