خلاصه ماشینی:
"دراینجاست که میتوان به یکی از رازهای طولانی بودن سجدههایامام زین العابدین-علیه السلام-پی برد و سخنان پر حلاوتعشق را خوش و زیبا تفسیر نمود و به قول حافظ گفت: از صدای سخن عشق ندیدم خوشتر یادگاری که در این گنبد دوار بماند پس نماز،که برترین جلوههای عشق را به نمایش میگذارد،میتواند در خانواده،زوجین را به یکدیگر علاقهمند و عطوفنماید و آنان که عشاق خدایند،جلوههای دیگر خالق را نیز دوستمیدارند و به همسر و فرزندان خویش به مثابۀ نشانههای خالقمینگرند و در میان آنها عشق و علاقه فراوان است و به تعبیرقرآن{/«رحماء بینهم»/}(فتح،29/48)را مدنظر قرار میدهندو چون به شکرگزاری معبود میپردازند،نمیتوانند نسنبت بهمخلوق خدا شاکر نباشند.
نماز،اگر چه به معنای بندگی در برابر خالق است،اما دلآدمی را رقت میبخشد و او را به سوی محبت به مخلوق سمتو سو میدهد و جمعی صمیمی را در محیط خانه پدید میآورد، چرا که اگر مسلمان از پیامبر-صلی الله علیه و آله و سلم-الهام نگیرد و رقیق القلب نباشد،اعضای خانواده و دیگران از گرداو پراکنده میشوند و قرآن خطاب به پیامبر(ص)میفرماید:{/«لو کنت فظا غلیظ القلب لا نفضوا من حولک»/}(آل عمران،159/3):ای پیامبر هر آینه اگر تو سخت دل بودی مردم از گردتو میپراکندند.
وجود دلهای پر محبت و با صفا کانون خانواده را گرم وروابط عاطفی را در آن مستحکم میسازد و آدمی در برخورد باافراد صمیمی و مهربان کمتر احساس آزردگی و سرخوردگیمیکند و خود را در محیطی آرام و سرشار از روابط گرم مییابد،زیرا عبادت و نماز به زندگی او معنا داده و آرامش بخشیده است."