خلاصة:
سؤال و درخواست بندگان خدا از خداوند قادر برای رفع حاجت و نیاز مادی یا معنوی که مهمترین آن درخواست نجات از ضرر و مرگ میباشد، عمدتا در نیایشگاهها صورت میپذیرد. این مقاله با روش تطبیقی در پی پاسخ به پرسش «چگونگی نیایشگاه در کتب مقدس (عهد قدیم، عهد جدید و قرآن)» میباشد. در این نوشتار، ضمن واژهشناسی نیایش به تبیین جایگاه نیایشگاه از دیدگاه کتب مقدس پرداخته، آنگاه مقایسهی اجمالی بین دیدگاهها نموده است. مکان عبادت در عهد قدیم، خیمهی عبادت، کنیسه، در عهد جدید، سخن از کنیسه و نیز کلیسا و در قرآن سخن از مسجد میباشد. عهد قدیم تاکید بر سنگیبودن، در بلندیبودن، مذبحبودن مکان نیایشگاه دارد. در عهد جدید صرفا تأکید بر مؤمنان است. در قرآن تأکید بر مؤمنان، مکان و زمان است. عهد قدیم مقرراتی را برای ورود به عبادتگاه وضع میکند، ولی عهد جدید برای ورود به کلیسا منعی قرار نداده است. قرآن ورود مشرکین را به داخل مسجدالحرام منع میکند. مسجدالحرام از حیث محوریت عبادی- اجتماعی در اسلام با هیچ نیایشگاهی قابل قیاس نمیباشد و در یهود و مسیحیت چنین محوریتی وجود ندارد.
ملخص الجهاز:
"در سورهی بقره آمده است: «سیقول السفهاء من الناس ما ولاهم عن قبلتهم التی کانوا علیها قل لله المشرق و المغرب یهدی من یشاء إلی صراط مستقیم و کذلک جعلناکم أمة وسطا لتکونوا شهداء علی الناس و یکون الرسول علیکم شهیدا و ما جعلنا القبلة التی کنت علیها إلا لنعلم من یتبع الرسول ممن ینقلب علی عقبیه و إن کانت لکبیرة إلا علی الذین هدی الله و ما کان الله لیضیع إیمانکم إن الله بالناس لرؤوف رحیم قد نری تقلب وجهک فی السماء فلنولینک قبلة ترضاها فول وجهک شطر المسجدالحرام و حیث ما کنتم فولوا وجوهکم شطره و إن الذین أوتوا الکتاب لیعلمون أنه الحق من ربهم و ما الله بغافل عما یعملون و لئن أتیت الذین أ وتوا الکتاب بکل آیة ما تبعوا قبلتک و ما أنت بتابع قبلتهم و ما بعضهم بتابع قبلة بعض و لئن اتبعت أهواءهم من بعد ما جاءک من العلم إنک إذا لمن الظالمین الذین آتیناهم الکتاب یعرفونه کما یعرفون أبناءهم و إن فریقا منهم لیکتمون الحق و هم یعلمون الحق من ربک فلا تکونن من الممترین ولکل وجهة هو مولیها فاستبقوا الخیرات أین ما تکونوا یأت بکم الله جمیعا إن الله علی کل شیء قدیر و من حیث خرجت فول وجهک شطر المسجدالحرام و إنه للحق من ربک و ما الله بغافل عما تعملون و من حیث خرجت فول وجهک شطر المسجد الحرام و حیث ما کنتم فولوا وجوهکم شطره لئلا یکون للناس علیکم حجة إلا الذین ظلموا منهم فلا تخشوهم و اخشونی ولأتم نعمتی علیکم و لعلکم تهتدون: بهزودی مردم کمخرد خواهند گفت چه چیز آنان را از قبلهای که بر آن بودند، رویگردان کرد؟ بگو: مشرق و مغرب از آن خداست، هر که را خواهد به راه راست هدایت میکند و بدین گونه شما را امت میانه قرار دادیم تا بر مردم گواه باشید و پیامبر بر شما گواه باشد و قبلهای را که [چندی] بر آن بودی، مقرر نکردیم جز برای آنکه کسی را که از پیامبر پیروی میکند، از آن کس که از عقیدهی خود برمیگردد، بازشناسیم، هر چند [این کار] جز بر کسانی که خدا هدایت[شان] کرده سخت گران بود و خدا بر آن نبود که ایمان شما را ضایع گرداند، زیرا خدا [نسبت] به مردم دلسوز و مهربان است ما [به هر سو] روی گردانیدنت در آسمان را نیک میبینیم، پس [باش تا] تو را به قبلهای که بدان خشنود شوی برگردانیم، پس روی خود را بهسوی مسجدالحرام کن و هر جا بودید، روی خود را به سوی آن بگردانید."