خلاصة:
ژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش گروهی مهارتهای زندگی بر خودـ تنظیمی و مولفههای آن در نوجوانان انجام گرفت. روش پژوهش آزمایشی، و بر اساس طرح پیش آزمون ـ پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش را نوجوانان پسر سال اول دبیرستان شهرستان بروجن تشکیل می دادند که با استفاده از روش تصادفی انتخاب شدند. نمونه پژوهش شامل 24 نفر بودند که به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل (هر گروه 12 نفر) جایگزین شدند. 11 جلسه آموزش مهارت های زندگی برای نوجوانان گروه آزمایش برگزار گردید و نوجوانان گروه کنترل آموزشی دریافت نکردند. پرسشنامه خودـ تنظیمی (SRQ) ابزار مورد استفاده در این پژوهش بود. تحلیل داده ها با استفاده از تحلیل کوواریانس و همچنین آزمون t گروههای مستقل صورت گرفت. نتایج پژوهش نشان داد که آموزش گروهی مهارت های زندگی بر خودـ تنظیمی و مولفه های آن اثر مثبت و معناداری دارد. به عبارت دیگر، پس از اجرای برنامه آموزشی، گروه آزمایش در نمره کل خودـ تنظمی رفتار و کلیه مولفه های آن یعنی دریافت اطلاعات مرتبط، ارزیابی اطلاعات و مقایسه آنها با هنجارها، راه اندازی تغییر، جستجوی گزینه ها، تنظیم یک نقشه، اجرای نقشه و سنجیدن اثربخشی نقشه، نمرات بالاتری را در مقایسه با گروه کنترل به دست آوردند (05/0P<).
The aim of the present study was to examine the effectiveness of group training of life skills on adolescents’.self-regulatory behavior. The study used Pretest-Posttest Control Group Design. The population was composed of male first grade junior high school students in the city of Boroujen selected by random sampling. The sample group were 24 students, who were randomly put in two experimental and control groups (12 in eachgroup).The experimental group attended in 11 sessions of life skills training while the control group did not receive any training. Self-Regulation Questionnaire (SRQ) was applied as research instrument. Data analysis was conducted using covariance analysis as well as independent groups t- test. The results suggested that group training of life skills had a significant positive influence on self-regulation of behavior and its components. In other words, subsequent to attending training sessions, experimental group exhibited higher scores, compared to control group, regarding the total scores ofself- regulation of behavior and all components of self regulation, namely receiving relevant information, evaluating the information and comparing it to norms, triggering change, searching for options, formulating a plan, implementing the plan and assessing the plan’s effectiveness(p˂0.05).
ملخص الجهاز:
نتايج پژوهش The results suggested that group training of life نشان داد که آموزش گروهي مهارت هاي زندگي بر خود ـ skills had a significant positive influence on self-regulation of behavior and its components.
به عبارت other words, subsequent to attending training ديگر، پس از اجراي برنامه آموزشي، گروه آزمايش در نمره کل sessions, experimental group exhibited higher خودـ تنظمي رفتار، و کليه مؤلفه هاي آن يعني دريافت اطلاعات scores, compared to control group, regarding the total scores ofself- regulation of behavior and all مرتبط ، ارزيابي اطلاعات و مقايسه آنها با هنجارها، راه اندازي regulation, namely ـ components of selfتغيير، جستجوي گزينه ها، تنظيم يک نقشه ، اجراي نقشه و receiving relevant information, evaluating the سنجيدن اثربخشي نقشه ، نمرات بالاتري را در مقايسه با گروه information and comparing it to norms, triggering change, searching for options, کنترل به دست آوردند (٠٠٥>P).
formulating a plan, implementing the plan and واژگان کليدي: assessing the plan’s effectiveness(p آموزش گروهي مهارت هاي زندگي، نوجوانان ، خود ـ تنظيمي رفتار Keywords: life skills training, self-regulation of behavior, Adolescents ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ * عضو هيات علمي دانشگاه تهران email:shivakhalili@yahoo.
چيولرت و ديباکر (٢٠٠٤)، اثربخشي نقشه کشي مفهومي را بر پيشرفت ، خود- تنظيمي و خودکارآمدي دانش آموزان دو زبانه انگليسي مورد بررسي قرار دادند، که يافته ها تفاوت معناداري بين گروه کنترل و آزمايش نشان داد.
سانز٢ و همکاران (٢٠٠٣)، اثر آموزش مهارت هاي خود- تنظيمي را بر خود- تنظيمي، جرأت داشتن و همدلي مورد بررسي قرار دادند که يافته ها تفاوت معناداري بين گروه کنترل و آزمايش نشان داد.