خلاصة:
اﻣﺮوزه اﻧﺘﺨﺎب ﻫﺎی ﻣﺼﺮﻓﯽ ﺑﺮای ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ ﺑﺪن ﺑﻪ وﯾﮋه در ﺑﯿﻦ زﻧﺎن، دﻻﻟﺖ ﻫﺎی ﻧﻤﺎدﯾﻦ ﻣﺘﻨﻮﻋﯽ ﯾﺎﻓﺘﻪ و ﻋﺮﺻﻪ ای ﺑﺮای اﺑﺮاز ﻫﻮﯾﺖ و ﻣﻌﻨﺎﺳﺎزی اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﮔﺮدﯾﺪه اﺳﺖ. ﻫﻢ درﺑﺎﻓﺖ ﻫﺎی ﮐﻼن ﺷﻬﺮی ﮐﻪ رﮐﻦ آن ﮔﻤﻨﺎﻣﯽ و رواﺑﻂ زودﮔﺬر اﺳﺖ،» ﺑﺪن «از ﻣﻬﻢ ﺗﺮﯾﻦ ﺣﺎﻣﻞ ﻫﺎی ﻫﻮﯾﺖ اﺳﺖ و ﻫﻢ در ﺑﺎﻓﺖ ﻫﺎی اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﮐﻪ درآﻧﻬﺎ ﭘﯿﻮﻧﺪﻫﺎ و اﻧﺘﺴﺎب ﻫﺎی ﺧﺎﻧﻮادﮔﯽ اﻫﻤﯿﺖ وﯾﮋه دارﻧﺪ. ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ در ﺟﺎﻣﻌﻪ اﯾﺮان ﺑﺨﺶ ﻣﻬﻤﯽ از ﻣﺼﺎرف ﺗﻈﺎﻫﺮی در ﭼﺎرﭼﻮب ﻣﻨﺎﺳﺒﺎت ﺧﺎﻧﻮادﮔﯽ و ﺧﻮﯾﺸﺎوﻧﺪی ﻇﻬﻮر ﭘﯿﺪا ﻣﯽﮐﻨﺪ. ﻫﺪف ﭘﮋوﻫﺶ ﺣﺎﺿﺮ اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻧﺸﺎن دﻫﺪ زﻧﺎن اﯾﺮاﻧﯽ ﻣﺘﺄﻫﻞ ﺳﺎﮐﻦ ﯾﮏ ﮐﻼن ﺷﻬﺮ، در ﻣﻮاﺟﻬﻪ ﺑﺎ ﻧﻘﺶ و ﻫﻮﯾﺖ ﻫﻤﺴﺮی ﺧﻮد، از ﺧﻼل ﻣﺼﺎرف ﺗﻈﺎﻫﺮی ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ ﺑﺪن ﭼﻪ ﺗﺠﺮﺑﻪ ی زﯾﺴﺘﻪ ای را رواﯾﺖ و ﭼﻪ ﻣﻌﺎﻧﯽ ای ادراک و ﻣﺒﺎدﻟﻪ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ. ﭘﮋوﻫﺶ ﺑﺎ روﯾﮑﺮد ﮐﯿﻔﯽ اﻧﺠﺎم ﺷﺪه ﮐﻪ ﻃﯽ آن 38 ﻣﺼﺎﺣﺒﻪ ﻋﻤﯿﻖ ﺑﺎ زﻧﺎن ﺳﺎﮐﻦ ﻣﺸﻬﺪ در ﺳﺎل ﻫﺎی 94 و 95 ﺻﻮرت ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ. ﻣﺘﻦ ﻣﮑﺘﻮب ﻣﺼﺎﺣﺒﻪ ﻫﺎ ﺑﻪ روش ﺗﺤﻠﯿﻞ ﺗﻤﺎﺗﯿﮏ ﺗﺤﻠﯿﻞ ﺷﺪه اﺳﺖ. در ﻧﻬﺎﯾﺖ ﺳﻪ ﻣﻌﻨﺎی اﺳﺎﺳﯽ در ﻣﺼﺮف ﺗﻈﺎﻫﺮی زﻧﺎن در ﻧﻘﺶ ﻫﻤﺴﺮی ﺣﺎﺻﻞ ﺷﺪه اﺳﺖ: ﺗﺴﺮی ﻣﻨﺰﻟﺖ، ﮐﺎﻻﻧﻤﺎﯾﯽ ﻋﺸﻖ، ﺧﻮد اﺑﺮازی ﻣﻨﺎﺳﮑﯽ. ﺑﻪ ﻣﺪد ﻣﺼﺮف ﺗﻈﺎﻫﺮی، ﻣﻨﺰﻟﺖ ﺑﯿﻦ زﻧﺎن و ﻫﻤﺴﺮان و ﺣﺘﯽ ﺧﺎﻧﻮاده ﻫﻤﺴﺮاﻧﺸﺎن و ﻧﯿﺰ ﺳﺎﯾﺮ ﺧﻮﯾﺸﺎوﻧﺪان ﺗﺴﺮی ﻣﯽ ﯾﺎﺑﺪ. ﻣﺼﺮف ﺗﻈﺎﻫﺮی ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﻣﺤﻤﻞ ﻧﻤﺎﯾﺶ ﻣﻄﻠﻮﺑﯿﺖ و ﻣﺤﺒﻮﺑﯿﺖ زن در ﻧﻘﺶ ﺧﺎﻧﻮادﮔﯽ ﺧﻮد اﺳﺖ. ﻣﻨﺎﺳﮏ و رواﺑﻂ ازدواﺟﯽ ﻧﯿﺰ ﻓﺮﺻﺘﯽ ﻣﻬﻢ اﺳﺖ ﮐﻪ زﻧﺎن ﻫﻤﺰﻣﺎن ﺧﻮداﺑﺮازی و اﻟﺰام را در ﻗﺎﻟﺐ ﻣﺼﺮف ﺗﻈﺎﻫﺮی در ﭼﺎرﭼﻮب اﻣﮑﺎن ﻫﺎی آن ﺗﺠﺮﺑﻪ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ. ﯾﺎﻓﺘﻪ ﻫﺎی اﯾﻦ ﭘﮋوﻫﺶ دﻻﻟﺖ ﻫﺎی ﺗﺎزه ای درﺑﺎره ی ﺗﻌﺎﻣﻞ ﺑﺴﺘﺮ اﻗﺘﺼﺎدی- اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ اﯾﺮاﻧﯽ ﻣﻌﺎﺻﺮ و ﻣﻌﺎﻧﯽ رﻓﺘﺎرﻫﺎی ﻣﺼﺮﻓﯽ زﻧﺎن در ﺑﺴﺘﺮ ﻣﻮرد ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ دارد.
ملخص الجهاز:
این در حالی است که زنان در بستر فرهنگی و اجتماعی ایران کنونی وضعیت ویژه ای دارند: از یک سو در چارچوب ارزش ها و هنجارهای معاصر ایرانی، نقش خانوادگی زن همچنان حائز اهمیت است و در پس زمینه ی تمام فعالیت های او نقش ایفا میکند و از ٤ این در حالی است که مردان نیز در سال های اخیر به طور گسترده ای مصرف کننده ی انواع کالاها و خدمات لوکس و پرهزینه ی مدیریت بدن شده اند که میتواند موضوع تحقیق مستقلی باشد.
مرور پیشینه اگرچه در ایران ، پژوهش های منتشرشده ی متعددی در زمینه مدیریت بدن زنان انجام شده (نیکزاد، ١٣٨٢ و شکوری و غلامزاده نطنزی ، ١٣٨٦؛ فاضلی ، ١٣٨٤؛ مهدوی و عباسی اسفجیر، ١٣٨٩)، اما تمرکز بر مصرف تظاهری در زمینه مدیریت بدن زنان ناچیز است .
تسری منزلت اگرچه مصرف تظاهری فینفسه حامل نمادهایی است که هویت طبقاتی را بازنمایی میکند و برای کنشگر تولید منزلت میکند، اما از نگاه زنان مورد مطالعه ، زن در نقش همسر به طور خاص ، این امکان را دارد که با مصرف تظاهری، نوعی تسری منزلت را شکل دهد.
مشارکت کننده شماره (٣٢) میگوید: مثلا من جواهرات عروسیم رو اصلا دوست نداشتم جواهر باشه ، دوست نداشتم نگین داشته باشه ، اما مادرشوهرم تاکید داشت این باید حتما نگین هاش مارکیز هم باشه ، چون که بده ، [مردم ] میگن نداشتن یک چیز [خوب ] برای عروس شون بخرند.
Sociological study of consumption patterns of cosmetics among Students of Azad university-Astara branch.