خلاصة:
داستان حسین کرد از آثار داستانی ادبیات عامیانه به شمار میآید و به نوعی میتوان آن را از جمله داستانهای عیاران دانست. اصل این داستان و وقایع آن گزارشی از اوضاع اجتماعی ایران در بخشی از روزگار صفوی است که به رسوم و آیینهای عیاران در آن تاریخ خاص اشاره دارد، آدابی که تا به حال به آن اشارهای نشده است. آداب مبارزات و جنگهای آنها از جمله رسومی است که در این کتاب در قالب داستان بیان شده است. در این داستان، عیاران که با لفظ «یتیم» از آنها یاد میشود، در قالب شخصیتهای داستان، افرادی معرفی شدهاند که به صورت غیررسمی در مواقع ضرورت در جنگهای رسمی شرکت میکردهاند. شیوههای جنگی و مبارزاتی این طبقه و آداب و ابزارهای جنگی آنان ویژگیهای خاصی دارد و با آداب جنگهای رسمی متفاوت است. در این پژوهش ضمن بررسی ویژگیهای این جنگاوران خاص، به عنوان شخصیتهای داستان، آداب و رسوم و ابزارهای مبارزاتی آنها نیز بررسیمیشود.
The story of Hossein Kurd is considered to be a fiction book of folk literature and can be considered as one of the stories of Ayyars. The origin of this story and its events is a report of the social situation of Iran in part of the Safavid era, which refers to the traditions of the Ayyars on that particular date that have not been mentioned so far. The traditions of their battles and wars are one of the customs that are described in this book in the form of a story. In this story, the Ayyars who are mentioned as “The Orphan” have been introduced in the characters of the story, as those who have been informally involved in formal wars when needed. The fighting and battle practices of this class and their traditions and war tools have specific characteristics which is different from the official wars. Studying the characteristics of these particular warriors as characters of the story, their rituals and battle tools will be examined in this research.
ملخص الجهاز:
داستان حسین کرد یکی از این داستان های عامیانه اسـت کـه از دوران پادشـاهی شـاه عباس صفوی سخن می گوید و به نظر می رسد این قصه سالیانی پس از روزگار شاه عباس ، اما در زمانی که هنوز خاطره دوران حکومت او پابرجا بوده ، ساخته شـده باشـد و ممکـن است در اواخر دوران صفوی قصه گویان دوره گرد یا درویشان نقالی که در خدمت شـاهان صفوی بوده اند این داستان را ساخته و برای مردم واگویه کرده باشـند.
بـا توجـه بـه ضرورت آشنایی با آداب عیاری به عنوان بخـشی از فرهنـگ و تـاریخ اجتمـاعی جامعـه ایران ، در این پژوهش سعی شده است ، بر اساس مطالب این داسـتان ، بـرای نخـستین بـار درباره ی فنون و ترفندهای جنگی عیاران بحث شود و ابزارهای جنگـی آنهـا و مواضـع و شیوه های استفاده از آنها دقیقاً مشخص گردد.
پژوهش حاضر به صورت خاص به این مباحث پرداخته و بر اسـاس مطالـب قـصه ی حسین کرد و برخی مطالب داستان سمک عیار درباره ی تمـام فنـون جنگـی و ابزارهـا و ترفندهایی که عیاران در جنگ ها به کار می گرفته اند به صورت دقیق و جزءبه جزء مطـالبی به تفصیل بیان شده است .
حسین کرد نیز یتـیم پهلـوان مـسیح دگمه بند معرفی شده و گویا به همین علت است که نام دیگر این کتاب یتیم نامـه اسـت (مهـران افـشاری ، و 7 / 24 خان ، به دست ایرانیان حاکم می شود و قلندر خان را برای خون خـواهی پـدر بـه اصـفهان روانه میکند.