ملخص الجهاز:
شرکتکنندگان در میزگرد،خانمها لاله تقیان(مدیر انتشارات مرکز هنرهای نمایش)ژیلا اسماعیلیان(ناشر)،و آقایان شادروان هوشنگ حسامی(مترجم)، حمید امجد(نویسنده و مدرس دانشگاه)،اسد الله شکلآبادی(ناشر)،و مصطفی مختاباد(استاد دانشگاه)هستند.
هوشنگ حسامی:کار نشر در کشور ما همیشه با بحران روبهرو بوده و یکی از مهمترین عواملش این است که ما اصولا سنت کتابخوانی نداریم،همانطور که سنت تئاتری نداریم.
لاله تقیان:این مسئله برای شما به عنوان مترجم چه مشکلاتی ایجاد میکند؟ هوشنگ حسامی:این مشکل هم برای ناشر مطرح است هم برای مترجم.
خب،من به عنوان کسی که،هم در دانشگاه کار میکند،هم در نوشتن و کارگردانی تئاتر، هم مجلهی نمایشی درمیآورد،و هم در نشر کتب نمایشی همکاری دارد،از مجموعهی آنچه در محیطهای مختلف مرتبط با تئاتر دیدهام،میتوانم بگویم صرفنظر از موارد نادر و استادان یا دانشکدههای بسیار استثنایی،هیچ امید فرهنگی به فضای دانشگاهی فعلی ندارم.
اگر کار ما-به عنوان کارشناس-شمردن این مشکلات ازلی و ابدی باشد،طبیعیست که مدیران و متولیان هم کاری نکنند و بگویند «بفرمایید،خود کارشناسان هم میگویند مشکلات حل نشدنیاند!»چرا نباید از مسئولان بخواهیم؟چرا کتاب تئاتری متولی ندارد؟ مرکز هنرهای نمایشی، انتشارات خوب و فعالی دارد،اما مسئولیت و اختیار و سرمایهای به آن تفویض نشده که از مجموعهی انتشارات تئاتری در سراسر کشور حمایت کند.
این انجمنها از سال گذشته موظف شدهاند که کتابخانههای تخصصی تئاتر ایجاد کنند که حتما ثبت شده باشد و ما بتوانیم خوراک این کتابخانهها را تامین کنیم.
یکی از حضار:چرا اغلب ناشران از چاپ نمایشنامه شانه خالی میکنند؟ما برای این کار باید به کجا مراجعه کنیم؟ لاله تقیان:اگر کیفیت آثار عرضه شده به ما خوب بوده،حتما پذیرفته و چاپ کردهایم.
این کار در جلب مردم به تئاتر و جاذبههای آن بسیار موثر است.