Abstract:
در این مقاله، دستورات بندیکت قدیس راهب مسیحی و خواجه عبداللّه انصاری درباره زهد و دوری از دنیا و ترک گناه مقایسه شده است. این تحقیق با روش توصیفی ـ تحلیلی به هدف آشکار کردن شباهت ها و تفاوت های دیدگاه های دو شخصیت، به منظور افزایش آگاهی از ادیان ابراهیمی انجام شده است. این مقایسه با توجه به کتاب «منازل السائرین» خواجه و کتاب «قواعد» بندیکت انجام شده است. از مجموع مباحث نتیجه می شود که آراء بندیکت و خواجه در موارد بسیاری یکسان یا شبیه هستند. ریشه مشابهت دستورات سلوکی بندیکت و خواجه این است که خاستگاه معرفتی آن دو، ادیان آسمانی مسیحیت و اسلام است که بر اساس فطرت مشترک انسانی است. بازگشت تفاوت مکتب خواجه و بندیکت به این است که مکتب عرفانی خواجه نسبت به مکتب بندیکت پیشرفته تر است.
Machine summary:
"گریگوری قدیس (مرگ 604)،بزرگ ترین پاپ اوایل قرون وسطا، در کتاب گفت وگوها (Dialogues) درباره احوال عرفانی بندیکت نقل کرده است که وقتی او به درخواست راهبان یک دیر نزدیک سابیاکو با بی میلی ریاست آنان را پذیرفت، آنها از سخت گیری های او ناراحت و از او متنفر شدند...
بیشتر محدودیت هایی که بندیکت به عنوان زهد و دوری از دنیا قرار داده است، به منظور از بین بردن زمینه گناه است و در بعضی موارد به این امر تصریح کرده است.
هیچ فردی بدون اجازه رئیس دیر نباید جرئت کند که چیزی به دیگری بدهد یا از وی بگیرد یا نزد خود نگه دارد» (قواعد، 33) و برای کنترل اجرای این دستور می نویسد: «رختخواب های راهبان باید به طور مکرر توسط رئیس دیر بازرسی شود، تا از وجود اشیا و لوازم شخصی در آنها جلوگیری شود.
به نمونه های این مسئله در زهد و ترک گناه توجه می کنیم: خواجه به طورکلی عارف را به زهد و بی رغبتی به دنیا دعوت می کند، اما بندیکت مانند معلمی که کودکی را راهنمایی می کند، راهب را از بیرون رفتن از دیر و ارتباط با دیگران و مالکیت خصوصی منع می کند و رئیس دیر را مراقب او قرار می دهد.
دستورات بندیکت و خواجه در زمینه زهد و ترک گناه در یک راستاست و علت این همسویی سرچشمه گرفتن آنها از دو دین الهی اسلام و مسیحیت است که بر اساس فطرت انسان تشریع شده اند."