Abstract:
انتقال کلام هدفمند الهی با علوم وفنون متفاوتی در قرآن کریم نمود مییابد. یکی از فنون برجستهی ادبی «معناشناسی واژگانی» است. معناشناسی به منزلهی ابزاری است که در دریافت فحوای کلام و مقصود گوینده نقش بارزی ایفا میکند و از مهمترین دستاوردهای پژوهشهای زبان شناسی نوین است که به بررسی معنا در جریان ساخت جمله و بافت آن میپردازد. از آنجا که واژگان قرآنی، نقش اصلی را در آیه دارند ومعنا را گسترش میدهند؛ بررسی این اسلوب ضرورت مییابد. پژوهش حاضر باهدف بررسی معناشناسی واژهی «مغفرت» و به روش توصیفی-تحلیلی با رویکرد قرآنی ارائه شده و در انتها بدین نتیجه میرسد که مغفرت، عملی است که «الله» به عنوان «مربّی» در جهت مستور نمودن ذنوب بندگان و دور نمودن آنان از عذاب و عقاب و لعنت، از روی فضل خود، برای بخشودن بندگان انجام میدهد.
The transmission of Divine Purposeful Word is manifested in different Quranic sciences and techniques. One of
the prominent literary techniques is 'lexical semantics'. Semantics is a tool that plays a prominent role in
understanding the context of the speaker and the intent of the speaker and is one of the most important
achievements of modern linguistic research that examines meaning in the process of constructing a sentence and
its context. Since the Qur'anic vocabulary plays a central role in the verse and expands the meaning, it is
necessary to study this style. The present study aims at examining the semantics of the word "forgiveness" in a
descriptive-analytic way with the Quranic approach and finally concludes that forgiveness is the practice of
"Allah" as a "mentor" to the servants and He will do away with their chastisement from their doom, and from
their bounty, to forgive their servants.
Machine summary:
پژوهش حاضر باهدف بررسی معناشناسی واژهی «مغفرت» و به روش توصیفی-تحلیلی با رویکرد قرآنی ارائه شده و در انتها بدین نتیجه میرسد که مغفرت، عملی است که «الله» به عنوان «مربّی» در جهت مستور نمودن ذنوب بندگان و دور نمودن آنان از عذاب و عقاب و لعنت، از روی فضل خود، برای بخشودن بندگان انجام میدهد.
ب) تحلیل لغوی و دستوری واژهی مغفرت چنانچه گذشت واژهی مغفرت از ریشهی «غَفر» است که در بسیاری از کتب لغت مورد بررسی قرار گرفته است: اصل غفر به معنای تغطیه و ستر است (ابن منظور، 1414ق، ج5، ص25 و ابن فارس، 1404ق، ج4، ص385) و مغفرت، پوشاندن گناهان و عفو آنهاست (همان و موسی، 1410ق، ج7، ص1281 و ابن سیده، 1421ق، ج5، ص490) وآن است که بنده از آنچه او را به عذاب الهی مبتلا میسازد؛ مصون بماند (زبیدی، 1414ق، ج7، ص314).
سابِقُوا إِلى مَغْفِرَةٍ مِنْ رَبِّكُمْ وَ جَنَّةٍ عَرْضُها كَعَرْضِ السَّماءِ وَ الْأَرْضِ أُعِدَّتْ لِلَّذِينَ آمَنُوا بِاللَّهِ وَ رُسُلِه ذلِكَ فَضْلُ اللَّهِ يُؤْتِيهِ مَنْ يَشاءُ وَ اللَّهُ ذُو الْفَضْلِ الْعَظِيمِ (حدید/21).
سابِقُوا إِلى مَغْفِرَةٍ مِنْ رَبِّكُمْ وَ جَنَّةٍ عَرْضُها كَعَرْضِ السَّماءِ وَ الْأَرْضِ أُعِدَّتْ لِلَّذِينَ آمَنُوا بِاللَّهِ وَ رُسُلِه ذلِكَ فَضْلُ اللَّهِ يُؤْتِيهِ مَنْ يَشاءُ وَ اللَّهُ ذُو الْفَضْلِ الْعَظِيمِ (حدید/21).
وَ فِي الْآخِرَةِ عَذابٌ شَدِيدٌ وَ مَغْفِرَةٌ مِنَ اللَّهِ وَ رِضْوانٌ وَ مَا الْحَياةُ الدُّنْيا إِلَّا مَتاعُ الْغُرُور (حدید/20) سابِقُوا إِلى مَغْفِرَةٍ مِنْ رَبِّكُمْ وَ جَنَّةٍ عَرْضُها كَعَرْضِ السَّماءِ وَ الْأَرْضِ أُعِدَّتْ لِلَّذِينَ آمَنُوا بِاللَّهِ وَ رُسُلِه ذلِكَ فَضْلُ اللَّهِ يُؤْتِيهِ مَنْ يَشاءُ وَ اللَّهُ ذُو الْفَضْلِ الْعَظِيمِ (حدید/21).