Abstract:
کیفیت زندگی حدی از کامیابی است که توسط افراد یا گروهی از مردم احساس میشود. از مؤلفههای اساسی پیشبین کیفیت زندگی، شخصیت است و کیفیت زندگی نیز با انگیزش تحصیلی در موقعیتهای حرفهای و آموزشگاهی رابطه متقابل دارد. هدف این پژوهش تعیین نقش میانجیگرای انگیزش تحصیلی در رابطه بین خودارزندهسازی و کیفیت زندگی بود. روش این پژوهش از نوع همبستگی بود. 520 دانشجوی دانشگاه آزاد اسلامی (278 دختر، 242 پسر) بهصورت داوطلب در این پژوهش شرکت کردند. از شرکتکنندگان خواسته شد مقیاس هسته ارزشیابی خود (جاج، ارز، بونو، تورسن، 2003)، فرم کوتاه پرسشنامه کیفیت زندگی (سازمان جهانی بهداشت، 1996) و مقیاس انگیزش تحصیلی (والرند، بلیس، بریره و پلتییر، 1989) را تکمیل کنند. نتایج نشان داد خودارزندهسازی با انگیزش درونی، انگیزش بیرونی و کیفیت زندگی همبستگی مثبت معنادار (0/001>P) و با بیانگیزشی همبستگی منفی معنادار (0/001>P) دارد. کیفیت زندگی نیز با انگیزش بیرونی و بیانگیزشی همبستگی منفی معنادار (0/001>P) داشت. نتایج تحلیل مسیر نیز نشان داد که انگیزش تحصیلی بین خودارزندهسازی و کیفیت زندگی نقش میانجیگر ایفا میکند. بر اساس یافته‏های پژوهش حاضر می‏توان نتیجه گرفت خودارزندهسازی نقش تعیینکنندهای بر کیفیت زندگی و سلامت روانی دارد.
Quality of life is a degree of success that is felt by individuals or groups of people. Personality is a fundamental components in predicting quality of life and there is a mutual relationships between quality of life and academic motivation in professional and academic situations.The purpose of the present study was to examine the mediating role of academic motivation in the relationship between core self evaluation and quality of life. Five hundred and twenty students (278 females, 242 males) from Islamic Azad University completed the Core Self Evaluations Scale (CSES; Judge, Erez, Bono & Thresen, 2003), the World Health Organization Quality Of Life-Brief (WHOQOL, 1996), and the Academic Motivation Scale (AMS; Vallerand, Blais, Briere, & Pelletier, 1989). The results indicated core self evaluation had a significant positive correlation with intrinsic motivation, extrinsic motivation and quality of life (P