Abstract:
سالمندی یکی از دورههای زندگی بشر است که امروزه به دلیل پیشرفت تکنولوژی و خدمات بهداشتی افراد بیشتری میتوانند این دوره را تجربه کنند، بنابراین توجه به رواندرستی وکیفیت زندگی این افراد از حقایق انکارناپذیر جوامع امروزی است. مسأله پژوهش حاضر این است که آیا بین رواندرستی معنوی و امید با کیفیت زندگی و شادکامی در سالمندان رابطه وجود دارد؟ لذا هدف از این پژوهش بررسی رابطه بین رواندرستی معنوی و امید با کیفیت زندگی و شادکامی در سالمندان شهر تهران بود. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. نمونه این پژوهش شامل 263 نفر از افراد سالمند (113 مرد و 130 زن) بود که بر اساس روش نمونهگیری در دسترس انتخاب شدند. در این پژوهش از پرسشنامههای رواندرستی معنوی (پالوتزیان و الیسون، 1982)، امید (اشنایدر و همکاران، 1991)، کیفیت زندگی (سازمان جهانی بهداشت، 2001) و شادزیستی آکسفورد (آرگیل و لو، 1989) استفاده شد. دادهها با استفاده از آزمون همبستگی پیرسون و رگرسیون تحلیل شد. نتایج نشان داد که بین رواندرستی معنوی و امید با کیفیت زندگی و شادزیستی رابطه مثبت و معنیداری وجود دارد (0/01P). تحلیل رگرسیون نشان داد که رواندرستی معنوی و امید میتوانند کیفیت زندگی و شادزیستی را در سالمندان پیشبینی کنند (01/0P). به این معنا که افرادی که از رواندرستی معنوی و امید بالاتری برخوردار بودند کیفیت زندگی و شادزیستی بهتری را تجربه میکردند.
Elderly is one of the periods of human life that today many people can experience this period due to the advancement of technology and health services, Therefore, attention to the well-being and quality of life of these people is one of the undeniable truths of todaychr('39')s societies. The present research problem is whether, is there a relationship between spiritual well-being and hope with quality of life and happiness in elderly people? Therefore, the purpose of this study was to investigate the relationship between spiritual well-being and hope with quality of life and happiness in the elderly in Tehran. The research method was correlation which is categorized as descriptive research methods. The sample included 263 elderly people (113 males and 130 females) that selected by convenience sampling. in this research spiritual well-being (Paloutzian and Ellison 1982), Hope (Snyder and et al, 1991), quality of life (World health organization, 2001) and Oxford Happiness (Argyle and Lu, 1989) questionnaires administered among selected samples. Data were analyzed using Pearson correlation and regression. The results showed there was a significant and positive relationship between Spiritual well-being and hope with quality of life and happiness (P