Abstract:
طبق برخی از آیات و روایات، پیامبران و ائمه اطهار(ع) شاهد و ناظر اعمال انسا نها
هستند و بر اساس همین جایگاه الهی، آنان در قیامت م یتوانند در خصوص اعمال
انسا نها گواهی دهند و حتی با اذن پروردگار، به محاسبه اعمال انسا نها بنشینند.
در این مقاله که با روش توصیفی تحلیلی نگارش یافته، این منزلت پیامبران و ائمه(ع)
از منظر قرآن و روایات بررسی، و به این پرسش، پاسخ داده می شود که چرا پیامبران
و اهل بیت(ع) ناظر و شاهد بر اعمال مردم هستند و این نظارت و شهادت چگونه
صورت م یگیرد؟ این بررسی نشان می دهد طبق شماری از آیات و روایات، پیامبران و
ائمه اطهار(ع)، به عنوان اولیای الهی و حجت های پروردگار در روی زمین، م یتوانند از
برنام ههای زندگی مردم اطلاع یابند. این آگاهی که با اذن خداوند صورت م یگیرد
دارای حکمت های مهمی است؛ از جمله اینکه باور قلبی به این موضوع، به عنوان یک
عنصر تربیتی، می تواند انسا نها را در کلیه برنامه های زندگی مصون سازد و رفتارشان را
کنترل کند. همچنین باعث احساس مسئولیت انسا نها نسبت به زندگی خود و دیگران
میگردد و سبب می شود انسا نها با انگیزه نیرومندتر و با هدف های متعالی زندگی کنند
تشیر بعض الایات والروایات الی شهاده الانبیاء والايمه الاطهار )علیهم السلام(
علی اعمال الانسان، وبالاستناد الی هذه المنزله الالهیه الممنوحه لهم فان بامکان الانبیاء
والمعصومین )علیهم السام( الشهاده علی اعمال العباد یوم القیامه، بل وحتی البدء
بمحاسبتهم باذن من الله سبحانه.
سنحاول فی هذه المقاله _ المکتوبه باسلوب وصفی وتحلیلی - البحث فی منزله
الانبیاء ومکانه الايمه الطاهرین )علیهم السام( بمنظار القران الکریم والروایات،
وسنسعی الی الاجابه عن هذا السوال: «لماذا انیطت الی الانبیاء وال البیت )علیهم
السلام( مساله الشهاده علی الناس وکیفیه حصول تلک الشهاده والمراقبه؟ .»
یستنتج کاتب المقاله «باستناده الی بعض الایات والروایات » ان بامکان الانبیاء
والايمه الاطهار )علیهم السلام( معرفه تفاصیل حیاه العباد باعتبارهم اولیاء الله وحججه
فی الارض، وان تلک المعرفه التی وهبها الله لهم تتضمن الکثیر من الحکم، منها ان ایمان
الشخص القلبی بهذه المساله کعنصر تربوی مهم سیحصنه من الخطا فی حیاته بشکل عام
وبالتالی مراقبه تصرفاته وسلوکه، کما ان ذلک کفیل بحثه علی المسوولیه اللازمه تجاه
حیاته وحیاه الاخرین مما یجعل الناس یعیشون فی ظل دوافع اعظم واهداف اسمی.
According to some verses and hadiths, the Prophets and Imams (AS)
are witnesses and observers of human beings’ deeds. Based on their
divine status, the Prophets and Imams (AS) can testify and even,
with God’s permission, evaluate human beings’ deeds on the Day of
Resurrection. This descriptive-analytical study examines the divine
status of the Prophets and Imams (AS) from the perspective of the
Holy Qur’an and hadiths and answers the question “why and how
do the Prophets and Ahl al-Bayt (AS) observe and witness human
beings’ deeds?” This study shows that, according to some verses
and hadiths, the Prophets and Imams (AS) — the divine saints and
proofs of God on Earth — are capable of being aware of human
beings’ deeds. This awareness, done with God’s permission, enjoys
important wisdom. Among other features, heartfelt belief in the issue,
as an educational element, can protect human beings in their lives
and control their behaviors. The belief also makes human beings feel
responsible for their own lives and those of others, and helps them to
live with stronger motivations and transcendental goals.