Abstract:
پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر تنظیم شناختی هیجان و خودکارآمدی اجتماعی نوجوانان مبتلا به صرع بود. این پژوهش کاربردی و از نوع شبهتجربی با طرح پیشآزمون-پسآزمون با گروه گواه بود. جامعۀ مورد مطالعه را همۀ نوجوانان پسر مبتلا به صرع 18-15 سال مراجعهکننده به مراکز درمانی شهرستان رشت در سال 1400-1399 تشکیل دادند که از میان آنها، نمونۀ پژوهش شامل 30 نوجوان پسر بهصورت هدفمند و در دسترس و با درنظرگفتن شرایط ورود و خروج، انتخاب و بهطور تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه (هر گروه 15 نفر) جایدهی شدند. برای گردآوری یافتهها از پرسشنامۀ تنظیم شناختی هیجان (CERQ-P) و مقیاس خودکارآمدی اجتماعی (SSES) در مراحل قبل و بعد از درمان استفاده شد. درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد به شیوۀ گروهی در هشت جلسه برای گروه آزمایش ارائه شد. دادهها بهکمک نرمافزار SPSS24 و به روش تحلیل کوواریانس تحلیل شدند. نتایج حاصل از تحلیل کوواریانس نشان میدهد درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر بهبود تنظیم شناختی هیجان و خودکارآمدی اجتماعی نوجوانان مبتلا به صرع بهطور معناداری تاثیر دارد (001/0>P). براساس نتایج این مطالعه میتوان گفت، مداخلۀ مبتنی بر پذیرش و تعهد میتواند یکی از راهکارهای درمانی برای بهبود شاخصهای سلامت روانی افراد مبتلا به صرع باشد.
The aim of the present study was to determine the effectiveness of acceptance and commitment therapy (ACT) on cognitive emotion regulation and social self-efficacy in adolescents with epilepsy. This applied research was a quasi-experimental with pretest/posttest design and a control group. The study population consists of 8,000 children and adolescents with epilepsy in Guilan Province, and the research sample consisted of 30 boys with epilepsy aged between 15 and 18 years who were referred to Rasht medical centers in 2021, selected by purposive and available methods considering entry and baseline conditions, and randomly divided into two experimental and control groups (15 subjects in each group). The Cognitive Emotion Regulation Questionnaire (CERQ-P) and the Social Self-Efficacy Scale (SSES) were used for data collection before and after treatment. The 8 sessions of ACT were conducted for the experimental group. Data were analyzed using SPSS24 software and analysis of covariance. The results of the analysis of covariance showed that ACT improved cognitive emotion regulation and social self-efficacy in adolescents with epilepsy (P<0.001). Based on the results of this study, it can be said that the acceptance and engagement-based intervention can be used as one of the treatment strategies to improve the mental health indicators of people with epilepsy.
Machine summary:
اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر تنظیم شناختی هیجان و خودکارآمدی اجتماعی نوجوانان مبتلا به صرع * The Efficacy of Acceptance and Commitment Therapy on Cognitive Emotion Regulation and Social Self-Efficacy in Adolescents with Epilepsy ** فاطمه رهبر کرباسدهی Fatemeh Rahbar Karbasdehi *** عباسعلی حسین خانزاده Abbas Ali HosseinKhanzadeh **** ایرج شاکری نیا Iraj Shakerinia Abstract The aim of the present study was to determine the effectiveness of acceptance and commitment therapy چکیده (ACT) on cognitive emotion regulation and social selfپژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی درمـان مبتنـی بـر پـذیرش و efficacy in adolescents with epilepsy.
Keywords: Acceptance and Commitment Therapy, Cognitive Emotion Regulation, Social SelfEfficacy, Epilepsy.
با توجه به شیوع نسبتاً بالای بیماری صرع و ایجاد آسیب های متعدد در حیطه های شناختی، اجتماعی و خانوادگی (صالح زاده ، کلانتری، مولوی، نجفی و نوری، ١٣٨٩) و همچنین انجام نشدن مطالعات در این بافتار، پژوهش حاضر با هدف پاسخ گویی به این سؤال انجام شده است که «آیا درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر تنظیم شناختی هیجان و خودکارآمدی اجتماعی نوجوانان مبتلا به صرع مؤثر است ».
بحث و نتیجه گیری این پژوهش با هدف تعیین اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر تنظیم شناختی هیجان و خودکارآمدی اجتماعی نوجوانان مبتلا به صرع انجام شده است .
نتایج پژوهش حاضر نشان میدهد درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر افزایش راهبردهای سازش یافته و کاهش راهبردهای سازش نایافتۀ تنظیم شناختی هیجان نوجوانان مبتلا به صرع مؤثر بوده است (٠٠٠١>P).
همچنین نتایج پژوهش حاضر نشان میدهد درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر افزایش خودکارآمدی اجتماعی نوجوانان مبتلا به صرع مؤثر است (٠٠٠١>P).