چکیده:
هدف اساسی در این پژوهش عبارت از تبین اثربخشی روش پذیرش و تعهد درمانی برکاهش توجه متمرکز برخود و بهبود باورهای خودکارآمدی اجتماعی دانشجویان مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی بود. نمونه این پژوهش شامل30 دانشجوی دختر مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی بود که به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. هر کدام از گروهها به تفکیک شامل 15 نفر بود. روش پذیرش و تعهد درمانی درگروه آزمایشی طی یک ماه و به صورت هفتهای دو بار اجرا شد. ابزارهای مورد استفاده در این پژوهش شامل پرسشنامه کانون توجه و مقیاس خودکارآمدی برای موقعیتهای اجتماعی بود.نتایج نشان داد که توجه متمرکز برخود درگروه آزمایشی در مقایسه با گروه کنترل بهگونه معناداری کاهش یافت. و همچنین نتایج بیانگر بهبود باورهای خودکارآمدی اجتماعی درگروه آزمایشی نسبت به گروه کنترل بود. یافتههای حاصل از پژوهش بیانگر اثربخشی روش پذیرش و تعهد درمانی درکاهش توجه متمرکز برخود و بهبود باورهای خودکارآمدی اجتماعی در دانشجویان با اختلال اضطراب اجتماعی بود و دادهها در این خصوص همسو با نتایج پژوهشهای قبلی بود.
The main goal of this research was to exam the effectiveness of Acceptance and Commitment Therapy on the decrease of self-focused attention and improving self-efficacy in students with social anxiety disorder. 30 students with social anxiety disorder who were selected and replaced in control and experiential groups (including 15 students) using random sampling method. Acceptance and commitment therapy was administered in experiential group for one month. The participants completed the following questionnaires: Focus of Attention Questionnaire (FAQ) and Self-efficacy for Social Situation Scale (SESS) .Data were analyzed using covariance analysis. There were significant decrease in self-focused attention (P<0.001) and significant improving in self-efficacy in students who were in experiential group. The results of this research had shown that acceptance and commitment therapy was effective in the decrease of self-focused attention and improving self-efficacy in students with social anxiety disorder.
خلاصه ماشینی:
یافتـه هـای حاصـل از پژوهش بیانگر اثربخشی روش پذیرش و تعهـد درمـانی درکـاهش توجـه متمرکـز برخـود و بهبـود باورهای خودکارآمدی اجتماعی در دانشجویان با اختلال اضطراب اجتمـاعی بـود و داده هـا در ایـن خصوص همسو با نتایج پژوهش های قبلی بود.
بـا توجـه بـه یافتـه هـای پژوهش های فوق و مبانی نظری منسجم ، هدف اساسی این پژوهش عبارت از تبین اثربخشـی روش پذیرش و تعهد درمانی بر کاهش توجه متمرکز برخـود و بهبـود باورهـای خودکارآمـدی اجتمـاعی دانشجویان مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی است .
فرضیه های این پژوهش عبارتند از: ١- پذیرش و تعهد درمانی، توجه متمرکز برخود دانشجویان مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی را در مرحله پس آزمون نسبت به گروه کنترل ، کاهش میدهد.
مراحل روش پذیرش و تعهد درمانی عبارت بودند: ١- مرحله &quot;ناامیدی خلاق &quot;: در این مرحله ، آزمودنیها را با این حقیقت روبرو میکنند که تلاش - های قبلی آنها برای پرهیز از افکار و احساسات ناخوشایندشان بـرای حـل مشـکل (اضـطراب اجتماعی) ناکارآمد بوده است .
بحث و نتیجه گیری نتایج پژوهش نشان داد که روش پذیرش و تعهد درمانی در کـاهش توجـه متمرکـز برخـود و بهبود باورهای خودکارآمدی برای موقعیت های اجتماعی دانشجویان با اخـتلال اضـطراب اجتمـاعی مؤثر است .
در مجموع یافته های حاصل از این پژوهش در راستای سایر تحقیقاتی کـه در دنیـا در زمینـه درمان اضطراب اجتماعی انجام شده ، تأیید کننده اثربخشی روش پذیرش و تعهد درمانی در کـاهش توجه متمرکز بر خود و بهبود باورهای خودکارآمدی اجتماعی در دانشجویان بود.