چکیده:
سندروم درد پاتلوفمورال از جمله شرایط متداولی است که ورزشکاران به آن مبتلا میشوند و یکی از عوامل پیش بینیکنندة این سندروم کاهش نسبت فعالیت عضله پهن مایل داخلی به پهن خارجی است . هدف تحقیق حاضر مقایسه نسبت فعالیت الکترومیوگرافی عضله پهن مایل داخلی به عضله پهن خارجی حین انقباض ایزومتریک حداکثر عضله چهارسر رانی روی دستگاه ایزوکنتیک در ورزشکاران مبتلا به سندروم درد پاتلوفمورال و ورزشکاران سالم بود. در این مطالعه توصیفی ١٦ ورزشکار مرد ٣٠- ١٨ ساله تیم ملی (والیبال ، هندبال و تکواندو) مبتلا به سندروم درد پاتلوفمورال و ١٦ ورزشکار مرد سالم تیم های ملی، همتاسازی شده به صورت داوطلبانه شرکت کردند. فعالیت الکترومیوگرافی هر دو عضله مذکور با الکترودهای سطحی و سیستم الکترومیوگرافی تلمتریک روی دستگاه ایزوکنتیک در زوایای ١٥، ٣٠ و ٤٥ درجه فلکشن زانو ثبت و نسبت فعالیت الکترومیوگرافی عضله پهن مایل داخلی به عضله پهن خارجی مقایسه شد. برای مقایسه نسبت فعالیت عضلات در دو گروه ، از آزمون آماری تی مستقل استفاده شد. نتایج تحقیق نشان داد که در هیچ کدام از زوایای فلکشن زانو در دو گروه تفاوت معناداری در فعالیت الکتریکی نسبت عضله پهن مایل داخلی به عضله پهن خارجی وجود ندارد (٠/٠٥ >P). همچنین نتایج تحقیق نشان داد که نسبت فعالیت الکترومیوگرافی عضله پهن مایل داخلی به عضله پهن خارجی هر دو گروه بالاتر از مقدار عددی ١ است . اما این نسبت در ورزشکاران سالم بیشتر از ورزشکاران مبتلا بود. در مجموع به نظر میرسد تمرینات ورزشی به عنوان عامل پیشگیریکننده مانع اختلال در فعالیت الکتریکی عضله پهن مایل داخلی شده که از کاهش مقدار عددی نسبت عضله پهن مایل داخلی به عضله پهن خارجی جلوگیری میکند.
خلاصه ماشینی:
هدف تحقیق حاضر مقایسۀ نسبت فعالیت الکترومیوگرافی عضلۀ پهن مایل داخلی به عضلۀ پهن خارجی حین انقباض ایزومتریک حداکثر عضلۀ چهارسر رانی روی دستگاه ایزوکنتیک در ورزشکاران مبتلا به سندروم درد پاتلوفمورال و ورزشکاران سالم بود.
اما در تمرینات زنجیرة حرکتی بسته نسبت عضلۀ پهن مایل داخلی به عضلۀ پهن خارجی در بیماران مبتلا به سندروم درد پاتلوفمورال به طور معناداری کمتر از افراد سالم بود.
بنابر مطالعات انجام گرفته و نتایج به دست آمده از تحقیقات در این زمینه ، تغییرات و گوناگونیهایی در فعالیت عضلات پهن مایل داخلی و پهن خارجی دیده شده است که این یافته ها اهمیت نسبت عضلۀ پهن مایل داخلی به عضلۀ پهن خارجی را به عنوان ابزاری برای ارزیابی و بررسی عوامل خطرزای سندروم درد پاتلوفمورال ، مورد سؤال قرار میدهد.
مقادیر میانگین و انحراف استاندارد IEMG داده های الکترومیوگرافی عضلات پهن مایل داخلی و پهن خارجی حین انقباض ایزومتریک حداکثر عضلۀ چهارسر ران ورزشکاران مبتلا و غیرمبتلا به سندروم درد پاتلوفمورال در سه زاویه متفاوت در جدول ١ ارائه شده است .
اول اینکه مقادیر IEMG به عنوان حداکثر فعالیت الکتریکی عضلات پهن مایل داخلی و پهن خارجی حین انقباض ایزومتریک حداکثر عضلۀ چهارسر ران در هیچ کدام از زوایای ١٥، ٣٠ و ٤٥ درجۀ فلکشن زانوی ورزشکاران سالم در مقایسه با ورزشکاران مبتلا به سندروم درد پاتلوفمورال تفاوت معناداری نشان نداد.
"Vastus medialis oblique and vastus lateralis muscle activity ratios for selected exercise in persons with and without patella femoral pain syndrome".
"Vastus medialis obliqus and vastus lateralis activity in opened and closed kinetic chain exercises in patients with patellofemoral pain syndrome".