چکیده:
سبک زندگی، شامل مجموعهای از رفتارها و الگوهای کنش هر فرد است که معطوف به ابعاد هنجاری و معنایی زندگی اجتماعی باشد؛ از آنجاییکه آموزههای دینی بر شکلگیری و تثبیت باورها، ارزشها و هنجارهای اجتماعی اثرگذار است، میتوان گفت که الگوهای رفتاری پذیرفتهشده در یک گروه اجتماعی، به میزان زیادی متأثر از آموزههای دینی و گروههای مرجع معرفی شده از سوی دین است. نمود آشکار سبک زندگی را میتوان در حوزهی روابط اجتماعی جست که در این زمینه، اسلام بهترین الگوی رفتاری را سیره پیامبر گرامی و خاندان ایشان معرفی کرده است. در این راستا، رفتار و گفتار امامرضا7به دلیل شرایط خاص اجتماعی آن حضرت، مورد توجه این نوشتار قرار گرفته است و از میان ابعاد و لوازم گوناگون روابط اجتماعی، به چهار مورد آراستگی، همیاری، اخلاقگرایی و تعامل فرهنگی در گفتار و کردار امام رضا7پرداخته شده است.
خلاصه ماشینی:
"نمودار پدیداری و گسترش سبک زندگی دینی در جامعه اسلامی چارچوب نظری بر خلاف رویکرد کلاسیک جامعهشناسان که به توصیف سبک زندگی جاری افراد و گروههای اجتماعی بسنده میکنند 1 ، با الهام از روشهای برگرفته از آموزههای دینی میتوان گامی فراتر از توصیف نهاده و با تکیه بر اصول ثابتی که به اعتقاد ما در آموزههای اسلامی موجود است، چارچوبی ارائه کرد که در محدودهی آن، به تجویز نیز بپردازیم؛ یعنی با دخالت دادن مجموعهای از باورها و ارزشها، به ترسیم و شکلگیری سبک خاص برای مثال میتوان به پژوهشی از ماکس وبر (1864 ـ 1920م) اشاره کرد؛ او با تاکید بر منش پارسایی بخشی از جامعه پروتستانها که موجب پرهیز از مصرف تجملی و در نتیجه، انباشت سرمایه و سازماندهی عقلانی تولید میشد، تأثیر یک عامل فرهنگی برآمده از دین را بر نظم اقتصادی و اجتماعی جامعهی مدرن توصیف کرده است.
تذکر این نکته نیز لازم است که آنچه در این نوشتار آمده، تنها بخش اندکی از لوازم، مراتب و ابعاد سبک زندگی برگرفته از الگوهای رفتاری امام رضا7بوده و کار تفصیلی در این زمینه از توان و تخصص یک فرد و یا یک مجموعهی محدود خارج بوده و نیازمند ایجاد لجنهای فراگیر است و راهی طولانی باید پیموده شود که البته حاصل آن تصویرهایی از جامعهی مطلوب اسلامی بر اساس آموزههای ناب دینی خواهد بود که اگر به جهانیان عرضه شود خریداران و مشتاقان بسیاری خواهد داشت که اکنون در خلأ این الگو، راه گم کرده و به سمت و سوهای دیگری روانه شدهاند."