چکیده:
مدل های تحلیل پوششی داده ها (DEA) ، برای اندازه گیری کارایی نسبی مجموعه ای از واحدهای تصمیم گیرنده با ورودی های مختلف برای به وجود آوردن خروجی های مختلف هستند. برای بحث در مورد داده های نادقیق، مفهوم فازی معرفی می شود. این مقاله روشی را برای اندازه گیری میزان کارایی واحدهای تصمیم گیرنده با توابع هدف فازی معرفی می کند. در این مقاله از اعداد فازی ذوزنقه ای استفاده می شود. هدف اصلی تبدیل مدل تحلیل پوششی داده های فازی به مدل های قطعی و دقیق DEAاست که به وسیلهبرش ها، صورت می گیرد. دسته ای از مسائل پارامتریک برای توضیح دسته ای از مدل های قطعی DEA فرمول بندی می شوند.
خلاصه ماشینی:
"((Charnes,1978:429-444، روش تحلیل پوششی داده ها را معرفی کرد که درآن هر DMUوزن مورد نظر خود را انتخاب می کرد، زمانی که نسبت مجموع خروجی ها بر ورودی های همه DMU ها کوچک تر یا مساوی با یک است، این نظریه به صورت یک مساله برنامه ریزی خطی جزئی فرمول بندی می شود.
بنابراین، کلید رسیدن به موفقیت با استفاده از روش DEA، میزان درست فاکتورهاست که شامل ورودی ها و خروجی های کامل است، در این بین، بسیاری از فاکتورها را نمی توان به صورت دقیق اندازه گیری کرد.
متناوبا به صورت زیر محاسبه می شود: بنابراین، تابع عضویت به صورت فازی است، هم چنین توابع عضویت را می توان برای اندازه گیری میزان کارایی فازی به وسیله برش ها بیان نمود، میزان کارایی واحدهای تصمیم گیرنده می تواند به صورت قطعی باشد، اگرچه تابع هدف فازی است، به عنوان مثال DMU های D,A را در نظر می گیریم.
زمانی که مقادیر فازی را به کمک توابع عضویت به مقادیر قطعی تبدیل می کنیم، مدل DEA، فازی را می توان به صورت زیر فرمول بندی کرد: فرض می کنیم که ، به عنوان تکیه گاه تعریف شوند.
مجموعه های از سطح ها که در معادلات نشان داده شد، بازه های قطعی هستند که به صورت زیر نشان داده می شوند: بر پایه قانون توسیع زاده، تابع عضویت کارایی را می توان به صورت زیر تعریف کرد: بنابراین مشخص شد، روشی برای ایجاد تابع عضویت است که در این مقاله به وسیلهبرش ها، به محاسبه آن می پردازیم."