چکیده:
ظهور صنعت همزمان ارتباطات و فضا پیدا کردن ”جهان مجازی“ در ساختارها و مکانهای مجازی در فضای کلان اینترنت و فضاهای خاص مجازی مثل وبگاهها، وبنوشتها، فضاهای ارتباطی گروهی و شبکهای، خانههای گفتوگو و فضاهای ارتباطی پستالکترونیکی، جهان جدیدی در کنار جهان فیزیکی خلق کرده است که از آن تعبیر به ”جهان مجازی“ میشود. بهطور حتم منطق حاکم بر جهان مجازی تفاوتهای جدی با منطق جهان فیزیکی دارد و به عبارت دیگر فهم این دو جهان نیازمند زبان متفاوتی است.
”جهانمجازی“ یا ”فضای مجازی“ از ظرفیتهای ساختاری برخوردار است که همین ظرفیتها، تمایز و کارکردهای متفاوتی را در مقایسه با جهان فیزیکی فراهم میکند.
در این مقاله تلاش میشود ابعادی از منطق فضا و شهرهای مجازی با تاکید بر کار مجازی تبیین شود. بدون فهم این منطق تولد فضاهای مجازی نه تنها مشکلات ما را حل نمیکند، بلکه پیچیدگی و افزایش هزینهها را به دنبال میآورد
The development in communication as well as the advent of virtual world such as the Internet and weblogs, chat rooms, Emails, etc has made a new virtual world beside the real world. Of course the logic in virtual world compare to real world has deferent meaning, thus understanding these two different worlds needs different languages.
Virtual world or virtual space (cyberspace) needs structural capacities, so compare to real world these kinds of capacities are different in functions. In this paper, dimensions of virtual logic as well as virtual cities emphasis on virtual works have been considered. Understanding these kinds of logics can help us to solve the problems of the virtual spaces, of course it can be useful to reduce the costs and complexity of using the space
خلاصه ماشینی:
"جهانمجازی" یا "فضای مجازی" از ظرفیتهای ساختاری برخوردار است که همین ظرفیتها، تمایز و کارکردهای متفاوتی را در مقایسه با جهان فیزیکی فراهم میکند.
1. زبان و منطق فضا و شهر مجازی بهطور کلی باید گفت ظهور صنعت همزمان ارتباطات و فضا پیداکردن "جهان مجازی" در ساختارها و مکانهای مجازی در فضای کلان اینترنت و فضایهای خاص مجازی مثل وبگاهها، وبنوشتها، فضایهای ارتباطی گروهی و شبکهای، خانههای گفتوگو و فضاهای ارتباطی پست الکترونیکی جهان جدیدی در کنار جهان فیزیکی خلق کرده است که از آن تعبیر به "جهان مجازی" میشود.
در این روند، شاخصهای جدیدی مثل دانشمجازی، مهارتهای مجازی، دسترسی به فضاهای مجازی و "آمادگی الکترونیک" (Electronic Readiness) برای تعامل در این فضا بهعنوان شاخص توسعهیافتگی و توسعهنیافتگی مطرح میشوند.
با عبارتی دقیقتر میتوان گفت شهرهای مجازی از یک سو شهرهای جهانی هستند به این معنا که شهر را در همة جهان قابل دسترس قرار میدهند و ما با مفهوم "شهر در جهان" مواجه هستیم و از سوی دیگر امکان بهرهبرداری از همة ظرفیتهای دور و نزدیک جهان را فراهم میکنند.
ولی در شهرهای مجازی، شهر نسبت مساوی با همگان برقرار میکند و بر "منطق توسعة دسترسیهای فوری" برای همگان استوار است.
با این نگاه شهر مجازی، پاسخ به یک تغییر در ذهنیت شهروندی جدیدی است که امکان "حرکت انسان" و "انتخابهای جدید و گسترده" را فراهم میکند.
بهطور حتم به دلیل "ساختار عددی شهرهای مجازی"، این نوع شهر از انعطاف بیشتری برای تغییر و توسعه برخوردار هستند.