چکیده:
یکی از مسائل اساسی مطرح در اندیشه پلاگیوس که سبب شکلگیری مناقشه مهمی با آگوستین متفکر پرنفوذ کلیسای مسیحی گردید چیستی طبیعت انسان، ماهیت گناه، گناه ازلی و آثار آن، طبیعت و اراده انسان و راه نجات است. این پژوهش نشان میدهد که آموزههایی که پلاگیوس درباره انسان مطرح میکند گرچه در طی شوراهایی تحت عنوان بدعت محکوم شده است، به نظر بسیاری از محققان دوره مدرن بخشی از سنت مسیحی است. پلاگیوس معتقد است انسان ذاتا خوب و آزاد آفریده شده است و چنین نیست که طبیعتش را ضعفی اسرارآمیز مخدوش و ناتوان کرده باشد. ایده گناه ازلی کفرآمیز و غیر قابل تصور است. ویژگیهای برتر انسان عقل و اراده آزاد اوست. آدم بواسطه اراده آزاد مرتکب گناه گردید. فرزندان او نیز اینگونه هستند. مرگ جسمانی نتیجه گناه نیست. فقط مرگ معنوی نتیجه آن است که هر انسان آن را از طریق گناهان اکتسابی خود به دست میآورد. فیض الهی سه جنبه دارد. (الف) قانون و ساختار طبیعی انسان ( عقل و اراده آزاد) که همه انسانها از آن برخوردارند، (ب) شریعت الهی که به عقل تاریک شده بواسطه گناه کمک میکند و وظایف او را یادآور میشود، و (ج) فیض مسیح که که زنگار گناه را میزداید، شریعت را در قلب انسان قرار میدهد و الگوی زندگی اخلاقی و بدون گناه میگردد. از آنجا که خدا میخواهد همه انسانها نجات یابند، عدم رستگاری انسان را باید نتیجه استفاده نادرست از اراده او دانست.
خلاصه ماشینی:
اين موضوع که انسان چگونه ميتواند با خداوند ارتباط برقرار کند و شخص گناهکار چگونه ممکن است در درگاه خداوند خيرخواه پذيرفته شود و به دنبال آن سؤالاتي اساسي درباره گناه ازلي و آثار آن ، طبيعت انسان و اراده او در مباحثاتي که ميان پلاگيوس و آگوستين شکل گرفت ، به طور عميق مورد بحث و بررسي قرار گرفت که امروز به مناقشه پلاگيوسي مشهور است .
بنابراين ديدگاه ، ديگر اصل اساسي تعاليم پلاگيوس آشکار ميشود و آن اين است که ، نيکي ذاتي انسان در هبوط تباه نميگردد و گناه هيچ وقت به طور ذاتي طبيعت انسان را تغيير نميدهد، زيرا که «جزء سازندة طبيعت بشر تغييرناپذير و به طرز فناناپذيري نيک است » (Sproul,2002; Harnack, 2005, vol.
اراده آزاد پلاگيوس در برابر کساني که آزادي اخلاقي بشر را انکار ميکردند، ديدگاه ارادة آزاد انسان را تا حد زيادي توسعه بخشيد و با نگاهي خوش بينانه ، به توانايي بشر براي انجام دادن عمل نيک براساس تلاش هاي خود تأکيد کرد.
اما در ارتباط با آزادي اراده از ديدگاه پلاگيوس اين نکته اهميت دارد که تأکيد بر آزادي اراده ، به اين مفهوم نيست که انسان ها خودرأي هستند، بلکه به اين معنا است که در هر خواستي و در هر لحظه اي از زندگي، اراده صرف نظر از دورة قبل ميتواند به طور مساوي بين نيک و بد يکي را انتخاب کند.
جراحت عميق هبوط آدم به اين معنا نيست که انسان توانايي انتخاب نيکي را از دست داده است ، بلکه انسان توانايي دارد بدون ارتکاب گناه احکام خدا را رعايت کند (٩٣ ,١٩٧٩ ,Bokenkotter).