چکیده:
هدف اصلی این پژوهش بررسی تاثیر نوسانات هورمونهای تستوسترون و پروژسترون بر میزان رضایت جنسی با کنترل عامل رضایتمندی زناشویی در گروهی از زنان 30 تا 50 سال شهر کازرون بود. بدین منظور از بین زنان متاهل 30 تا 50 سال شهر کازرون، تعداد 100 نفر از کسانی که شرایط ورود به مطالعه را داشتند، به شیوهی نمونهگیری در دسترس، انتخاب و با پرسشنامههای استاندارد رضایت جنسی و رضایتمندی زناشویی انریچ، مورد ارزیابی قرار گرفتند. میزان تستوسترون و پروژسترون با خونگیری در مرحلهی فولیکولار(بین روزهای 12 تا 18 قاعدگی) و به کمک دستگاه الیزا و کیتهای هورمونی تهیه شده از شرکت مونوبایند، اندازهگیری شد. دادههای بهدست آمده با استفاده از تحلیل رگرسیون چندگانه و روش ضریب همبستگی سهمی، تحلیل شد. نتایج نشان داد که بین میزان رضایت جنسی و نوسانات هورمون تستوسترون و پروژسترون با کنترل عامل رضایتمندی زناشویی رابطهی معناداری وجود دارد. نوسانات هورمون پروژسترون و تستوسترون قادر به پیشبینی تغییرات مربوط به رضایت جنسی زنان میباشند. بهطوریکه برای رضایت جنسی زنان، نوسانات هورمون پروژسترون دارای بیشترین توان تبیین بوده است و بهدنبال آن نوسانات هورمون تستوسترون در مرحلهی دوم پیشبینی رضایت جنسی زنان میباشد. نوسانات هورمون پروژسترون و تستوسترون به همراه رضایتمندی زناشویی قادر به پیشبینی تغییرات مربوط به رضایت جنسی زنان میباشند. بنابراین میتوان نتیجه گرفت که نوسانات هورمون تستوسترون و پروژسترون در زنان، بر میزان کیفیت روابط زناشویی موثر بوده و در بحث کاهش رضایت جنسی میتوان تغییرات هورمونهای مذکور را مدنظر قرار داد.
The aim of this study was to survey of testosterone and progesterone hormone fluctuations on sexual satisfaction with control of marital satisfaction in a group of women 30 to 50 years in Kazeroon. For this purpose of married women 30 to 50 years of Kazeroon, were selected the numbers of 100 of people who had inclusion criteria with convenience sampling methods, and selected samples were evaluated using index of sexual satisfaction questionnaire and ENRICH marital satisfaction scale. Also, the level of testosterone and progesterone in the blood of women in the follicular phase (between days 12 and 18 cycles) were measured using ELISA and Kits hormone produced by the Monobind Company. The data were evaluated using multiple regression analysis stepwise method and partial correlation. Results showed that: There is significant correlation between sexual satisfaction and marital satisfaction factor controlling the fluctuations of testosterone and progesterone are significant. Fluctuating hormones of progesterone and testosterone are able to predict changes are related to women's sexual satisfaction. So that women's sexual satisfaction, hormone fluctuations can be explained by progesterone is highest, followed by the second phase fluctuations of testosterone in women is predictive of sexual satisfaction. Fluctuating hormones of progesterone and testosterone, along with the marital satisfaction of women are able to predict changes in sexual satisfaction. So we can conclude that fluctuating hormones of progesterone and testosterone in women, affecting the quality of the marital relationship and in discussing the reduction of sexual satisfaction can be considered changes of mentioned hormones.
خلاصه ماشینی:
روش های پیشگیری از بارداری نیز تأثیرات متفاوتی 1 - Berek 2 - Young 3 - Greef & Malherbe 4 - Bernhard 5 - sexual satisfaction 6 - Lawrance & Byers 7 - Moor 8 - Halford 9 - Oleary, Heyman & Junsegma بر رضایت جنسی زنان دارند(کاروسو١ و همکاران ،٢٠٠٤).
بین داشتن بیماری 1 - Long 2 - Rowland 3 - Burleson, Gregory & Trevathan 4 - Medelska 5 - Brezsnyak & Whisman 6 - Byers 7 - Slosarz 8 - Nichols 9 - Gonzalez خاص و حیطه های ارگاسم و فرونشینی نیز ارتباط معنیدار وجود دارد.
بحث و نتیجه گیری هدف اصلی این پژوهش بررسی تاثیر نوسانات هورمون های تستوسترون و پروژسترون بر میزان رضایت جنسی با کنترل عامل رضایت مندی زناشویی در گروهی از زنان ٣٠ تا ٥٠ سال شهر کازرون بوده است .
این نتیجه که مبین رابطه ی نوسانات هورمون تستوسترون با رضایت جنسی زنان است ، با نتایج پژوهش های آرمان ، فهامی و حسن زهرایی(١٣٨٤)، کیانی و همکاران (١٣٨٦)، بخشایش و مرتضوی (١٣٨٨)، شیخان و همکاران (١٣٨٨) ارب و ویلانسون (١٩٩٥)، کلایتون و همکاران (١٩٩٩)، پنتیادو 1 و همکاران (٢٠٠٣)، مدسکا و همکاران (٢٠٠٤)، گنزالز و همکاران (٢٠٠٤)، ارگون و سیمتن (٢٠٠٦) که نشان دادند کاهش هورمون های جنسی زنان بر کیفیت روابط جنسی آنان (ارگاسم و فرونشینی) تاثیر منفی دارد، همسو میباشد.
(2005 همچنین نتایج به دست آمده از این پژوهش نشان داد که نوسانات هورمون پروژسترون و تستوسترون به همراه رضایت مندی زناشویی قادر به پیش بینی تغییرات مربوط به رضایت جنسی زنان میباشند.