چکیده:
هدف اصلی پژوهش حاضر درک و توصیف کیفیت زندگی اجتماعی مجروحین شی یمایی به مثابة قشر آسیب پذیر جامعه است . رویکرد این پژوهش ، فنومنولوژی (پدیدارشناسی ) توصیفی است . جامعه مورد مطالعه شامل کلیه مجروحین شیمیایی ساکن تهران است . روش نمونه گیری هدفمند است . در این پژوهش حجم نمونه برابر با ٩ نفر است و روش اصلی جمع آوری داده ها مصاحبة عمیق است . برای تحلیل داده ها از روش پیشنهادی کلاییزی استفاده شد. یافته ها نشان داد که وجود مشکلات در روابط میان فردی، عدم درک برخی از افراد از شرایط مجروح شیمیایی ، ستیز و تضاد در رابطه میان پزشک و مجروح شیمیایی ، انزوای اجتماعی ، عدم مشارکت اجتماعی ، مشکلات مربوط به شغل ، تحصیل و ازدواج، سلامت اجتماعی آنها را تهدید کرده و باعث پایین آمدن کیفیت زندگی شان گردیده است . نتایج پژوهش نشان می دهد که سایة جنگ همچنان بالای سر مجروح شیمیایی قرار دارد. جنگ آثار تخریبی و نامطلوبی بر سلامت و رفاه انسانها به جای گذاشته است . در مقام مداخله اجتماعی ، می توان به مداخلات جامعه شناسان بالینی به عنوان مشاوران مجروحین شیمیایی و خانواده هایشان، توسعه دهنده برنامه درمانی و متصدی آموزش در بیمارستان تاکید داشت .
خلاصه ماشینی:
یافته ها نشان داد که وجود مشکلات در روابط میان فردی، عدم درک برخی از افراد از شرایط مجروح شیمیایی ، ستیز و تضاد در رابطه میان پزشک و مجروح شیمیایی ، انزوای اجتماعی ، عدم مشارکت اجتماعی ، مشکلات مربوط به شغل ، تحصیل و ازدواج، سلامت اجتماعی آنها را تهدید کرده و باعث پایین آمدن کیفیت زندگی شان گردیده است .
اقشار آسیب پذیر، جامعه شناسی بالینی ، کیفیت زندگی اجتماعی ، مجروحین شیمیایی ، مداخله ١- کارشناسی ارشد پژوهش علوم اجتماعی دانشگاه تهران مقدمه کیفیت زندگی مفهوم نامشخصی است و معنی آن بستگی بسیار بـه زمینـه و بسـتری دارد کـه در آن مورد استفاده قرار می گیرد.
بسـیاری از پـژوهش هـا تعریفـی از کیفیت زندگی ارائه نمی دهند، در حالیکه با توجه به عدم اجماع در مورد تعریف ایـن واژه، انتظـار می رود در پژوهش های مربوط، این مفهوم و بعد اجتماعی - جمعیتی در نظر گرفته شـده بـرای آن بطور شفاف مشخص گردد (فایر و مچـین ،٢٠٠٠ بـه نقـل از نجـات،١٣٨٧: ٦٢-٥٧).
علیـرغم اینکـه ایران یکی از قربانیان سلاح های شیمیایی است ، با گذشت بیسـت سـال از وقـایع جنـگ ، اطلاعـات موجود درباره وسـعت ، صـدمات و عـوارض ناشـی از آن در زنـدگی اجتمـاعی جانبـازان شـیمیایی ناکافی است و اغلب پژوهش ها بر ابعاد جسمی و روانی کیفیت زندگی متمرکز بوده اسـت تـا بعـد اجتماعی آن و علت این امر را نوظهـور بـودن و همچنـین عـدم آشـنایی بسـیاری از پژوهشـگران بـا مفهوم کیفیت زندگی عنوان کرده اند (١٨٥-٢٠٠٢١٧١,Katsching&Krutgartner).